Ο δικός μου μπάτσος

||•κεφ.22ο•||

Πολλοί μου είπατε πως δεν σας βγάζει το κεφάλαιο 22 και επειδή έχω καιρό να μπω στο Wattpad δεν είχα δει τον λόγο. Ο λόγος, λοιπόν, είναι γιατί κάποιοι έκριναν τις εικόνες και τα Gif του κεφαλαίου ως ακατάλληλα. Ήταν κυριολεκτικά δύο gif το ένα με ένα αγόρι να δαγκώνει τον λαιμό μιας κοπέλας και ένα άλλο με ένα φιλί δηλαδη για όνομα σταματήστε να συμπεριφέρεστε like a f* Karen!! Αν δεν σας αρέσουν καλό θα ήταν να σταματήσετε να διαβάζετε το κεφάλαιο ή και όλο το βιβλίο και όχι να κόβετε την ροή των κεφαλαίων σε άλλα παιδιά. Αυτά έχω να πω. Ορίστε το κεφάλαιο που ελπίζω και πάλι να φαίνεται. Είναι χωρίς εικόνες και gif διότι δεν υπάρχουν πλέον στην συλλογή μου οπότε αναγκαστικά θα φαντάζεστε τις σκηνές. Καλή ανάγνωση

Άρης POV

Είμαστε στην κυριολεξία δέκα ώρες έξω.

Έχει πάει επτάμισι το απόγευμα.

Αφού φύγαμε από τη καφετέρια κατά της έντεκα πήγαμε στο σπίτι του Ιάσωνα.

Γιατι πήγαμε ούτε εγώ ξερω!

Αλλά το θέμα είναι ότι παίξαμε λίγο PlayStation και πέρασε η ώρα.

Πήγε δωδεκαμισι και αποφασίσαμε να πάμε στο Mall.

Έκανε λίγα ψώνια ο Ιάσωνας και επειδή πεινασα καθίσαμε σε μια πιτσαρία.

Βασικά δεν πειναγα ακριβώς, απλά προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο για να μην με βάλει να ψωνίσω

Φυσικά και πλήρωσα εγώ μιας και εκείνος πλήρωσε τους καφέδες.

Ή ώρα πήγε τέσσερις.

<<λοιπόν σήκω, πάμε να ψωνίσεις εσύ τωρα>> είπε και σηκώθηκε

<<έλα ρε Ιάσωνα>> παραπονέθηκα.

<<εσύ ελα>> είπε και με τράβηξε από το χέρι.

Πήγαμε Pull and bear και άρχισε να μου φέρνει ρούχα.

Μου αρέσει πολύ ένα μαύρο κολλητο πουκάμισο που μου έφερε και ένα άσπρο τζιν.

Οπότε αφού τα δοκίμασα τα αγόρασα.

Μετά με πήγε σε ένα με κουστούμια.

Κλαρινογαμπρός.

<<πάρε αυτα τα λίγα και έρχομαι>> είπε και άφησε τα κουστούμια.