Wanne Be Your Lighthouse

Chapter-1

[Unicode]

ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲရင်း ရှောင်းကျန့်ဟာ ညစ်ထေးထေးအရောင်သမ်းနေတဲ့ မျက်နှာကြက်ကို ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ငေးကြည့်နေမိတယ်။ စိတ်ပျက်မှုနဲ့ ကူကယ်ရာမဲ့မှုတွေသာ အဖော်ပြုနေတဲ့​​နေ့ရက်တွေမှာ သူ့ရဲ့အနာဂတ်ကလည်း ဒီမျက်နှာကြက်တွေလို ညစ်ထေးထေးပါပဲ။ ဒီအခိုက်အတန့်ဟာ သူ့အနေနဲ့ အဆုံးစွန်အထိ သွေးပျက်ဖို့ လုံလောက်နေပါပြီ။

'ရှောင်းကျန့်.. အခု မင်းဘယ်မှာလဲ။ အဆင်ပြေရဲ့လား'

'အတန်းဖော်လေးရေ.. အကူအညီတစ်ခုခုလိုရင် ငါ့ကိုပြောနော်'

'နင့်မိဘတွေရဲ့သတင်းကို ကြားရတာ ငါတကယ်စိတ်မကောင်းဘူး။ ငါကူညီနိုင်တာရှိရင် အချိန်မရွေးပဲနော်'

'မင်း ကျောင်းပြောင်းသွားပြီလို့ ငါသတင်းရထားတယ်။ တကယ်ပဲ မင်းဘယ်ရောက်နေတာလဲကွ'

သူ့ရဲ့အတန်းဖော်ဟောင်းတွေဆီက အဆက်မပြတ်တက်လာတဲ့ စာတိုတွေဟာ သူ့ရဲ့ဖုန်းမျက်နှာပြင်မှာ အပြည့်နေရာယူထားလိုက်တာများ ပလုံစီလို့..။

စိတ်ရင်းမပါတဲ့စကားတွေဟာ ရှောင်းကျန့်ရဲ့သောကတွေကို မချေဖျက်ပေးနိုင်ပါဘူး။ ကူညီသလိုနဲ့ ပုတ်ချမယ့်လက်တွေရယ် ကူညီပေးသယောင်နဲ့ သူ့ရဲ့ကျရှုံးမှုကို အသံတိတ်သရော်မယ့် မျက်နှာတွေနဲ့ သူ့ရဲ့ဘဝအတက်အကျကို ပေါ်တင်လှောင်ပြောင်ကြမယ့် ပါးစပ်တွေက ရှောင်းကျန့်ကို နင်းချေဖို့စောင့်နေလေရဲ့။

သူ အမြင့်မှာရှိနေတုန်းကတော့ ဒီလူတွေဟာ အမျိုးမျိုးမြှောက်စားပြီး ကပ်ဖားကြပေမယ့် အခုလို သူနိမ့်ကျသွားတဲ့အချိန်မှာ သေချာပေါက်အရှက်ခွဲဖို့ မစောင့်နိုင်တော့သလို တက်ကြွပြနေတာကို မသိရအောင် သူကငတုံးတစ်ယောက်လဲမဟုတ်။

သွေးပျက်ဖွယ်လက်ရှိအခြေအနေကို မြင်သာအောင်သုံးနှုန်းပြရမယ်ဆိုရင် ရှောင်းအိမ်တော်ရဲ့ပျက်ကိန်းလို့သာ နာမည်တပ်ရပါလိမ့်မယ်။

ပြည့်စုံကုံလုံတဲ့ ရှောင်းမိသားစုရဲ့လုပ်ငန်းစုတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခုယိုယွင်းလာပြီး နောက်ဆုံးမှာ  ရှောင်းအိမ်တော်ရဲ့ သြဇာအာဏာအရှိဆုံး ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက်ဟာ ငွေမည်းခဝါချမှုနဲ့ သားဖြစ်သူရှောင်းကျန့်ကို မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဆီမှာ ခဏအပ်ခဲ့ပြီး နိုင်ငံရပ်ခြားကို ထွက်ပြေးရတဲ့အချိန်မှာပဲ လေယာဥ်ပျက်ကျပြီး ကြမ္မာငင်ခဲ့ရလေရဲ့။