GİTARIMIN TELLERİ

*17*

Akay

" mustafa işi halledemedi" dediğimde babamın kükremesi an meselesiydi. O gerizekalı yüzünden beni azarlamıştı.

"Hemen malları mustafadan alıp getiriyosun"

"Baba saçalama bi polis durdursa"

"Başlatma lan polisinden. Yürü git ne yap et burda olsun mallar"

"Ama okadar adamın var . Niye ben?"

"Mustafa ya güvenmem gerektiğini sen söyledin. Ama yapamadı. Bu iş sende dedim okadar"

Sinirle nefes alarak evden çıktım. Onun pisliğini ben temizliyordum. Şu iş bi bitsin zaten derin bir nefes alıcam.

Arabam bara ulaştığında konser vardı yine. Yine mustafa bey odasına çekilmiş ayaklar masada keyifle oturuyordur. Tam odasına yönelecekken güvenlilker beni tutup girmememi söylediler. Peki.... bu iğrenç konserin bir an önce bitmesini bekleme zamanı.

Sinirden oturduğum yerimde duramıyordum. Elimdeki telefonuma bakıp duruyordum. Insanlar bi anda şarkıya eşlik ediyorlardı. Benimde dikkatim yavaş yavaş konsere odaklanıyordu. Hayır , sanki beni birşey o sesin geldiği yere odaklıyordu.

"Yola çıktım bir nefeste
Dindiremedim öfkemi
Geri döndüm zoru görünce
Kandıramadım kalbimi

Kendimden çok sevmiştim
Sensiz karaya vurdum sanki
Resimlerine baktım dün
Ağla
Bi ağla
Bi ağla...

Anladım özlemişim ne zamandır
Görmeyi beklemişim
Heyecanlandım yine karşında

Anladım özlemişim nedense
Gerçeği görmemiştim
Senden uzakta bir dünya yokmuş aslında"

Bir anda kendime geldiğimde kendimi şarkıya eşlil ederken buldum. Sakindim. Sanki hiçbirşey olmamıştı. Bir an elimden telefonu düşürünce kendime geldim. Ben niye geldim buraya? Sagıma soluma baktığımda nerede olduğumu fark ettim. düşünmeye başladım. Cidden neden burdayım? Düşünsem de aklımda hiçbir fikir yoktu. Sadece beynim , zihnim temizlenmiş gibiydi.

Ayağa kalkıp çıkışa yöneldim. Arabaya binip yine düşünmeye başladım. Ben kendimi nasıl kaybettim? Hadi hadiii , düşün..... Aklıma hiçbirşey gelmiyordu.

O anda telefonum çaldı.
Babam!!!

"Akay işi hallettin mi?"
"Ne işi?"
"Nedemek ne işi oğlun dalga mı geçiyorsun? Mustafadan aldınmı paketleri?"

Hasss... doğru ya bu yüzden geldim buraya.

"Az kaldı"
"Bokunumu yapıyosun lan az kaldı nedemek? Çabuk ol"

Cevap vermeden telefonu yüzüne kapattım. Bu adam neden bukadar dönekti? Yani iş yerinde ve dışarda sessiz sakin dürüst gibi dursa da içindeki hayvanı bize yansıtıyo. Ve benim bu hayvanın bir faciaya sebep olmaması için işe koyulmam gerekli.

Hemen Mustafanın odasına çıktım. Konsen bitmişti ki zaten bitmeseydi zorla odasına dalıcaktım. kapıyı ittim ve "mallar nerde lan" deyince ilk önce korkup sonra bilmemişlik taslamaya başladı.

"Ne malı"
"Lan sana verdiğimiz paketler diyorum"
"Ha , noldu ki?"
"Naptın lan paketleere"
"Akay sakin ol"
"Naptın dedim"
Yavaş yavaş Mustafaya doğru yaklaşıyordum ve elimi zor tutuyordum . Her an yanlış birşey söylerse yüzüne yapıştırabilirim.

"Onlar çöpte"
"Çöpte mi? Lan benimle dalga geçme lan uyuşturucu çöpe atılır mı saf çocuk"
"Akay sessiz ol birisi duyucak"
"Başlatma lan sesinden ya malları bana verirsin ya da parasını"

Deyip odadan hızla çıktım. Şimdi babama ne diyecektim. Ulan Akay sorun sende. Göt çocuğunu ne diye bulaştırıyosun adam işlerine? Zaten eve gidince bir kıyamet var birde bunun sonrası var.

Eve vardığımda babama herşeyi söyleme zamanının yaklaştığını fark ettim. Ama ona uğramazsam belki de beni fark etmezdi. Zaten başım da acaip ağrıyordu. En iyisi odama sessizce gidip dinlenmek ve bu günüm bitmesini dilemekti.