Άτιτλο κεφάλαιο 5

69 15 11
                                    

 Η Νταίζη προσαρμοζόταν μέρα με την μέρα στην ζωή της πρωτεύουσας και ένιωθε ευγνώμων για τη βοήθεια του Φαίδωνα και της Δώρας να της βρουν ένα φθηνό διαμέρισμα και μια δουλειά με βασικό μισθό. Η Νταίζη περνούσε πολύ καλά ως φιλοξενούμενη στο σπίτι τους, αλλά όταν πέρασαν δύο μήνες δεν άντεχε να μένει παραπάνω και να τους γίνεται βάρος. Το ζεύγος την παρακάλεσε καλοπροαίρετα να μείνει μέχρι να επιπλώσει πλήρως το καινούριο της σπίτι, όμως εκείνη επέμεινε στην επιλογή της να φύγει ακριβώς στο τέλος του δεύτερου μήνα.

Όταν ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού, οι τρεις μαζί βούρκωσαν ενώ αγκαλιάζονταν, γιατί αναπτύχθηκε μια σχέση αγάπης ανάμεσα τους το διάστημα που κατοικούσαν μαζί και ας μην τους έδενε καμία συγγένεια. Ευχήθηκαν στο νεαρό κορίτσι σαν να ήταν το δικό τους παιδί καλή τύχη και εκείνη τους ευχαρίστησε από τα μύχια της ψυχής της με ένα γλυκό κοίταγμα προτού κλείσει την πόρτα πίσω της.

« Λες να πάνε όλα καλά από δω και πέρα στη ζωή της Νταζούλας  Φαίδων ;»  διερωτώταν ηχηρά με αγωνία και έλλειψη σιγουριάς η Δώρα.

« Το εύχομαι αλλά η μεγαλούπολη
δεν αστειεύεται, το κορίτσι πρέπει να προσέχει πολύ. Έχει πολλές προκλήσεις και δυσκολίες να επωμιστεί τώρα που πήρε το μονοπάτι της ανεξαρτησίας » διατύπωσε συλλογισμένος τον δίκαιο προβληματισμό του ο  Φαίδων.

   


   Η Νταίζη άνοιξε τη πόρτα του διαμερίσματος της και άφησε τις δύο βαλίτσες της δεξιά της εισόδου της πόρτας κάτω από ένα έπιπλο-κρεμάστρα. Παρατήρησε το σπίτι και έκπληκτη διαπίστωσε πόσο δίκιο είχαν εκείνοι που έκαναν λόγο για το υπέροχο συναίσθημα του να είσαι ανεξάρτητος και της το επεξηγούσαν αναλυτικά από την δική τους εμπειρία. Πλέον διέθετε δικό της σαλόνι, κρεβατοκάμαρα, κουζίνα, μπάνιο, μπαλκόνι... όποιο αντικείμενο και έπιπλο βρισκόταν εκεί επίσης ήταν δικό της.

Πέρασε στο σαλόνι όπου παραμέρισε τις κουρτίνες, άνοιξε τα κλειστά παντζούρια και άφησε το φως του ήλιου να λούσει το πρόσωπο της και το χώρο της. Ανέπνευσε ελευθερία, αυτό ήταν. Μπορεί να είχε πολλές δοκιμασίες   να αντιμετωπίσει, όμως η εκπλήρωση της πολυπόθητης ελευθερίας της από την αυστηρή κλειστή κοινωνία του χωριού, τον αυστηρό άπονο πατέρα και τον κακοποιητικό τερατώδη πρώην σύζυγο, αποτελούσε ήδη μια μεγάλη νίκη.

Έμενε σαν εκρεμμότητα να ξεκινήσει να εργάζεται, να συνηθίσει το πρώτο διάστημα και να καταφέρει να συνδυάσει σχολή με δουλειά.



Πρεμιέρα για νέα ζωή    #TYS2023    #M'HXmas2023     #TDASG2024Место, где живут истории. Откройте их для себя