When Our Path Cross Again

Chapter 9

(Marie Pov)

Nakasuot ako ng all black na outfit dahil ngayon na ililibing si lola. Matagal ko rin pinagisipan kung paano ko tatanggapin ang lahat ng mga nangyayri ngayon sa buhay ko.

Sinuri ko ang sarili sa salamin at mapait na ngumiti. Sana walang taong namamatay at patuloy lang na nabubuhay.

"Miss Marie,nasa baba na po si Sir Raye at hinihintay na kayo"ani celine at tumango lang ako saka kinuha ang bag.

Di ko alam kong paano ako magpapaalam kay lola ngayon. Ang sakit parin tanggapin. Hinding hindi ko siya makakalimutan pati na mga magaganda naming memorya.

Heto na ang huling beses na makikita ko siya kaya nag handa ako ng kunting pasasalamat sa kaniya.

"Are you okay?" Napatingin ako kay raye ng makababa ako

"Hindi ko kasi alam kong paano, kung paano ako magpapaalam kay lola"  niyakap niya ako at  tinapik tapik niya ang likod ko.

"There are no goodbyes Marie. Someday makakasama rin natin siya" aniya at kumawala

Nandito na ang lahat sa simenteryo at nakaupo na. Nakatingin lang ako sa kabaong ni lola at blangko ang isip.

Nang makarating ang pari ay nagsitayuan kami at nagdasal.

"Pwede na kayong maghain ng inyong mensahe"ani pari at naunang magmessage si Tita. Ang paligid ay napuno ng mga iyakan.

"Grandma,  I hope you are now okay in heaven. Please guide us even you are not here anymore"ani Raye at pinahiran ang luha.

"T-thank you for being the best grandma in the world. I w-will t-treasure all our memories together pati na mga pa-paalala mo sa akin.  Sorry for being such a childish every time. I know that whenever you are,you will always guide us. I love you so much"pagtatapos ni Raye sa mensahe na at tumayo na ako

Di paman ako nakakapagsalita ay nauna na ang mga luha ko.

"I-im sorry Lola. I can't stop myself anymore. I miss you so m-much"

"Im so l-lucky that i meet such a beautiful person in this world. Hinding hindi ko,makakalimutan lahat ng mga payo mo sa akin but I think you are now mad at me because of I did. I just c-cant stop myself anymore. You know that I love you much Lola, I'm a little bit mad because I can't do our dreams by myself without you. I prepare a song for you and I hope you'll listening"

Kinuha ko ang gitara sa gilid ko at nagsimulang kumanta.

Pumikit ako at dinadamdam and kinakanta habang nag gigitara.

This is the first time na kumanta ako and because especial na tao sa akin si lola kaya naman ay tanda ito ng walang hangganang pagpapasalamat.

Napamulat ako ng matapos ang kanta at tinignan ang lahat.

Kinabukasan.

Linggo ngayon at napag isipan kong dalawin si kuya Ethan since hindi ako nakadalaw kahapon sa kaniya.

Mabilis ko naman na pinaharurot ang kotse ng matapos kong ayusin ang sarili. Ang sabi ng doctor ay malubha ang lagay ni kuya dahil sa pagkakabunggo niya at sa lakas ng impact non.

Hindi ko pa nakakausap ang mga kaibigan ko at gusto ko sanang humingi ng tawad sa inasta ko noon. Ayaw ko rin naman na madagdagan ang bigat sa puso ko kaya mas mabuting ayusin ko na ang away namin ni Jinky.

Pababa na sana ako ng sasakyan ng may makita akong note na nakaipit sa gilid ang upuan. Kinilabutan at nabitawan ko ang papel ng mabasa kung ano ang nakasulat doon.