》𝙿𝚊𝚖𝚒ę𝚝𝚗𝚒𝚔 𝙸𝚗𝚠𝚊𝚕𝚒𝚍𝚢《

16. Prawda wyszła na jaw.

Adrien

Całe te wydarzenie nie powinno mieć miejsca, nie teraz, nie tak szybko. Byłem przerażony jak ja wytłumaczę to Marinette ale nie wytrzymałem, musiałem się w końcu go pozbyć, musiał przestać istnieć już dłuższy czas temu a rodzice? Cóż.. powinni przejść żałobę i żyć dalej. Cholerny idiota zamknął mnie w schowku na klucz w dodatku byłem mocno ściśnięty metalowymi kajdankami, gdyby nie kotaklizm to.. utknałbym tam..

Mari ciągle nie mogła wyjść z szoku, wiedziałem, że będę musiał jej powiedzieć prawdę a tak strasznie się tego obawiam. Spakowałem ciemnowłosej ciuchy i zaniosłem je do auta, samą Marinette wziąłem na ręce, przykryłem grubym kocem i posadziłem na miejscu pasażera, miałem mieszane uczucia czy powinienem zostawiać rodziców samych w tym momencie. Ale jednak komfort Mari był dla mnie najważniejszy.

Przed nami osiem godzin do domu, w dodatku jest już po dwudziestej, robi się ciemno, myślę, że zatrzymamy się po drodze w hotelu. Też jestem zmęczony a nie chce spowodować wypadku

– Mari, sprawdzisz najbliższy hotel? Zatrzymamy się na noc

Dziewczyna bez słowa wyciągnęła telefon I zajęła się wyszukaniem. Cisza między nami trwała w nieskończoność, atmosfera była strasznie napięta, chciałem mieć to już za sobą.. miałem nadzieję, że chociaż w połowie zrozumie oraz wybaczy mi, że nie powiedziałem prawdy ale nie potrafiłem, przynajmniej teraz miałem pewność, że im dłużej się czeka z powiedzeniem prawdy tym później jest tylko gorzej.

Przejechaliśmy jedną trzecią drogi i zatrzymaliśmy się w hotelu na noc, zameldowaliśmy się i zaczęliśmy poszukiwać naszego pokoju. Chciałem, aby Mari pobyła sama ale uparła się, że wspólna sypialnia wystarczy, więc postawiliśmy na mały pokój z dużym łóżkiem sypialnianym. Szybka kąpiel i po godzinie obydwoje leżeliśmy zmęczeni w łóżku, ten dzień był wyjątkowo ciężki dla nas obu..

Szczerze to kiepsko spałem przez ten cały stres, miałem problemy z zaśnięciem, ciągle się kręciłem i wierciłem, Mari na szczęście spała twardo i nie zdołałem jej obudzić. Gdy tylko na dworze zaczęło świtać a ptaki zaczynały swój poranny koncert, wstałem I poszedłem pod prysznic, aby jakoś się rozbudzić

– Masz zamiar jej w końcu powiedzieć? – Usłyszałem nagle za swoimi plecami. – Nie możesz jej dłużej oszukiwać

Odwróciłem się w stronę głosu a przed moją twarzą znalazł się mały czerwony stwor, Tikki nie wyglądała na zadowoloną a Plagg? On jadł ser na umywalce.

– Nie oszukuję jej, po prostu nie powiedziałem jej prawdy – Odparłem. – Powiem jej ale nie wiem jak zareaguje i tego się obawiam

– Ty się obawiasz? – Prychnęła. – To ja będę musiała jej wysłuchiwać jaka to jestem zła i nie dobra bo jej nie powiedziałam – Oburzyła się i wyleciała z łazienki.

Gdy tylko Mari się obudziła i ubrała ruszyliśmy dalej w drogę, zostało nam pięć godzin jazdy autem, wzięliśmy kawę na wynos i tak nam zlatywały ponure i nudne godziny jazdy. Gdy tylko zobaczyłem tabliczkę z nazwem miasta, odetchnąłem z ulgą, choć wiedziałem, że zaraz może mnie czekać nieprzyjemna rozmowa, mimo to byłem szczęśliwy. Zaparkowałem pod domem i zaniosłem rzeczy do domu, następnie obudziłem Mari.

Pomogłem jej się dostać do salonu, przespała prawie całą drogę więc zdołałem w miarę możliwości ułożyć sobie naszą rozmowę w głowie a bardziej moje wyjaśnienia w tej sprawie. Ręce zaczęły mi się pocić z nerwów, usiadłem obok dziewczyny z kawą, zamówiłem sushi przez telefon z naszej ulubionej knajpki i tak siedzieliśmy w ciszy, oboje przygotowując się na tą ciężką rozmowę.. w końcu odezwała się jako pierwsza.

– Więc o to ci chodziło – Powiedziała wpatrzona w pustkę. – "Gdybyście nie mogli go po prostu zniszczyć" – Zaśmiała się ironicznie. – Teraz już wiem o co chodziło

– Mari, słońce, ja ci to wszystko wyjaśnię..

– To na co czekasz? – Uniosła się. – Zastanawia mnie tylko jakim cudem mieliście dostęp do miraculum pawia! Przecież on powinien być u Mistrza Fu! – Paplała w złości bez zastanowienia. – Chyba że.. Błagam nie mów mi że byłeś Władcą Ciem..

– Nie! Nie ja.. – Wziąłem głęboki oddech. – Tylko mój ojciec..

– Wpuściłeś mnie do domu mojego wroga?! O Boże, a gdyby się dowiedział kim jestem? Wiesz co to by było?

– Czy ja mogę Ci w końcu cokolwiek wyjaśnić? – Krzyknąłem. – Mój ojciec po walce ostatecznej zapomniał wszystko, na początku działał z nienawiścią, chciał zdobyć pierścień i kolczyki żeby uratować Felixa. Mój brat leżał w śpiączce, lekarze nie dawali mu szans na przeżycie i w tedy aby wypełnić pustkę a zarazem walczyć o życie brata, stworzyli jego emopotwora..

– Ale skąd wy mieliście te dwa miracula? Przecież to się nie łączy, mam pustkę w głowie.. 

– Mój ojciec je miał, ja o nich nie wiedziałem. Gabriel chciał zdobyć miracula by wypowiedzieć życzenie, aby odzyskać syna, niestety ale Felix odszedł mimo, że był podtrzymywany przy życiu. W tedy mój ojciec się załamał i wyszedł ze swojej kryjówki atakując Paryż dalej raczej wiesz co się stało. Kiedy podróbka Felixa zdobyła okropny charakter i zaczął robić co chce to się wyprowadziłem, nie mogłem dłużej na to patrzyć, wtedy gdy zaczął podbijać do ciebie to nie wytrzymałem. Rodzice powinni przejść żałobę I nauczyć się żyć ze śmiercią Felixa.

– Przykro mi Adrien.. ale masz rację, powinni przejść przez ten gorszy czas i później stanąć na nogach. Ale co z tobą? Gdzie byłeś tyle czasu? Felix był ze mną od śniadania

– Zamknął mnie w schowku na klucz, przypiął kajdankami i po prostu mnie zostawił. Zakleił mi buzię żebym nie mógł krzyczeć i upodobnił się do mnie. Oszukał wszystkich dookoła.

– Powinna byłam od razu sie zorientować, ale myślałam, że masz zły dzień – Opuściła głowę. – Ale chwila, skoro byłeś zapięty, zamknięty i zakneblowany to jak udało Ci się wydostać?

– Umm.. no wiesz – Zacząłem się jąkać.

– Z moją pomocą! – Wyleciał zza mnie Czarny owad

Byłem przestraszony, zły i zestresowany, czemu musiał to wziąć na siebie zamiast poczekać? Jeszcze dumny z siebie jest, ukatrupie gnoja!

– Co się tak patrzysz? Nigdy byś tego nie powiedział, dość już oszukiwania.

– Plagg – Mruknąłem pod nosem załamany.

– Plagg? – Zakryła usta dłońmi. – Kwami.. Czarnego Kota.. Adrien?..