පහුවෙනිදා උදේ මන් chanyeol එක්කම හොස්පිටල් එකට ආවා....
Chanyeol ගේ මුනේ කවදාවත් නොදැකපු ලස්සන හිනාවක් එක්කම ලොකුම ලොකු වේදනාවකුත් තිබ්බා.... ඒත් ඒ කිසිම දෙයක් වචනෙට හරවන්න අපි දෙන්නටම උවමනාවක් තිබ්බේ නෑ....
අපි බේක් හිටපු රූම් එක ඇතුලට යන්න හදද්දිම ඩොක්ටර් ක්යුන්ග්සෝ මන් ලගට දුවගෙන ආවා.....ඇවිත් කියපු දේ...........
අපි පරක්කු වුනා......
නෑ.....
එයා ඉක්මන් වෙලා.... එයාට යන්න ඕනි වෙලා හිටපු ගමන... එයා ඉක්මනටම යන්න ගිහින්.....
මගේ කන්දෙක අගුලු වැටිලා වගේ.... පුළුවන් උපරිම හයියෙන් කෑ ගහ ගහ අඩන සද්දයක් මට ලාවට වගේ ඇහෙනවා......
ඩොක්ටර් ක්යුන්ග්සෝ කියපු දේ මගේ ඔලුව වටේම කැරකෙනවා වගේ....
" පේෂන්ට් එයාගේ ඇගේ තිබ්බ වයර් ඔක්කොම ගලෝගෙන... එයා උවමනාවෙන්ම යන්න ගිහින්..... "
නර්ස් කෙනෙක් ඇවිත් ලියුමක් මට දුන්නා.. ඒක බේක්ගේ අතින් ලියපු එකක් කියලා තමා දුන්නේ.....
.......
.......
........
......
ලියුම කියවල අවසානේ මගේ හිතට ආවේ එකම දෙයක් විතරයි.......
දෙමව්පියන්ගේ ආදරෙ... සෙනහස නැතුව දරුවෙක්ට කවදාවත් ජිවත් වෙන්න බැ...... මොකද දරුවෙක්ට තමන්ගේ ජිවිතේ මුල් අඩිතාලම දෙන්නේ දෙමව්පියෝ.. බේක්ට කවදාවත් ඒ අඩිතාලමක්‌ ලැබුනේ නෑ... පුංචි කාලේ ඉදන්ම බේක් වින්දේ දුකම විතරයි... එයා ඒ ආදරෙ chanyeol ගෙන් බලාපොරොත්තු වුනා.. ඒ ආදරේ එයාට ලැබුනා.. ඒත් බේක්ගේ හදිස්සි තීරණ නිසා එයා එයාගේ ආදරෙ අහිමිකරගත්තා....
ඒක බේක්ගේ වැරද්දක් නෙමෙයි....
බේක් හැමදේම ගැන හිතුවේ එකම මට්ටමින්.... අන්තිමට අදුරන කාත් කවුරුත් නැති පලාතක... කාත් කවුරුත් නැති සමාජ රෝගියෙක් විදිහට... බේක් මැරිලා ගියා........
ඒත් එයා කවදාවත් පසු තැවුනේ නෑ.... ඒක එයාගේ ලිවුමෙන් හොදටම තේරුනා....
End
YOU ARE READING
#The Pain 💔
Fanfictionයකෝ... මන් මේ ලෝකෙට ආවේ මගේ උවමනාවටද.. මන් අවජාතක වුනේ මගේ වැරද්දටද.. අම්මගේ ජීවිතේ කාලකන්නි කරන්න මන් දෙයියෙක්ද... ගෙදර හට්ටියෙ පැහෙන මස් හොද්දේ රස බලන් පිනක් නැති මට ඊරි මාන්ස කකුල් දෙක ලගට නිකම්ම පහල වෙනවද හ්යුන්ග්....
