ကောင်းကျိုးမပေးသော သမီးပျို Part 4 ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ Part 4

၆၁၈

ကောင်းကျိုးမပေးသော သမီးပျို
အခန်း(၆၁၈)

လောင်းရွှမ်ပြည်ရဲ့ အောက်ဆုံးအဆင့်မှာရှိသော အခြေခံလူတန်းစား ပြည်သူတွေကိုတော့ အခုမှသာ မျက်မြင်တွေ့ဖူးဆက်ဆံဖူးတာဖြစ်သည်။ပုံမှန်အားဖြင့်ဆို သူမမြင်မကြားရမယ့် လူတွေနဲ့အကြောင်းအရာတွေက သူ့မျက်စိရှေ့မှာ ရှိနေပါသည်။
“မင်းတိုင်ပင်ကြီး တက်သစ်နေမြို့တော်သားတွေက ဖခမည်းတော်ပြောသလို ယဉ်ကျေးမှုမရှိ ကြတာလည်း မဟုတ်ပါလား သူတို့က အရမ်းအားနာကြပြီးတော့ စိတ်နှလုံးကောင်းတွေ ရှိကြတာပဲ”
နှစ်လတာအတွင်း သူတို့တွေနဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံပြီးတဲ့နောက် လောင်ယုတစ်ယောက် ဒီသာမန်ပြည်သူတွေအပေါ်မှာ တစ်ဖြည်းဖြည်းခြင်း နှစ်သက်သဘောကျလာခဲ့ပါသည်။သူ မြင်တွေ့နေကြလူတွေလို ဒီပြည်သူတွေက ဖားခြင်းမြှောက်ပင့်ပြောဆိုခြင်းတွေ မလုပ်ကြသလို သူအမိန့်ပေးသမျှကိုလည်း မဆင်မခြင်နဲ့ နာခံလုပ်ဆောင်ခြင်း မရှိကြပေမဲ့ သူ့နေရေးထိုင်ရေး စားရေးသောက်ရေးအတွက်တော့ အရမ်းစိုးရိပ်ပူပန်ကြပါသည်။
ဒီအလုပ်မအားမလပ်ရှိနေကြသူတွေက ညနေခင်းတိုင်းမှာ ဝိုင်းဖွဲ့အနားယူရင်းနဲ့ စကားပြောကြဆိုကြပါသည်။သူတို့ပြောတာတွေကနေပြီး သူတို့ရဲ့အကြောင်းတွေနဲ့ ကြေးစားတို့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြဖူးသော စွန့်စားခန်းတွေကို လောင်ယုကြားသိခဲ့ရသည်။
သူ့ကိုယ်သူမင်းသားဖြစ်တာတောင်မေ့လျော့သွားခဲ့ပြီးတော့ ဒီလူတွေကြားမှာ သာမန်လူတစ် ယောက်လိုပဲ ရယ်မောတတ်လာခဲ့ပါပြီ။သို့ပေမဲ့ ရုပ်ဆိုးပန်းဆိုးနတ်ဆိုးတွေကတော့ သူ့အနားက ဖြတ်သွားတိုင်း သတိတထားနဲ့သွားလာကြတုန်းပါပဲ။လူသစ်တွေက သူတို့အပေါ် လုံးလုံးလျားလျားလက်သင့်မခံနိုင်ကြသေးမှန်းကို သူတို့သိနေကြတဲ့ပုံပါ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီကလူတွေရော နတ်ဆိုးတွေရော လောင်ယုနဲ့ဖေးယွမ်တို့ကို ထိခိုက်နာကျင်အောင် မပြုလုပ်ခဲ့ကြပါဘူး။
ပစ္စည်းအမျိုးမျိုးကို မြို့ရဲ့နေရာစုံသို့ သယ်ယူပို့ဆောင်နေကြသော နတ်ဆိုးတွေကိုကြည့်ရင်း လောင်ယုရဲ့ကြောက်စိတ်လည်း တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့လျော့ပါးပျောက်ကွယ်လာခဲ့ပါပြီ။
ဒီအူတူတူအတတနတ်ဆိုးတွေက ချစ်ဖို့တောင်ကောင်းကြတယ်လို့ သူထင်နေမိပါသည်။
“မယဉ်ကျေးကြဘူး...ဒီက ပြည်သူတွေအားလုံး လူယဉ်ကျေးတွေချည်းပါပဲ။သူတို့တွေက ဘယ်တုန်းကမှ မရိုင်းစိုင်းခဲ့ကြဖူးဘူး။သူတို့တွေက စိတ်ရှည်သည်းခံကြပြီးတော့ ဘုရင့်အာ ဏာစက်ကိုလည်း ကြောက်ရွံ့ကြတယ်လေ။မင်းသားလေးနဲ့အရှင်မင်းကြီးတို့ကတော့ ဒီသာမန်ပြည်သူတွေကို နားလည်ချင်မှနားလည်နိုင်ပါလိမ့်မယ်။တစ်ကယ်ကတော့ သူတို့ဟာ အရမ်းကိုရိုးစင်းတဲ့ စားနိုင်သောက်နိုင်နေရင်ကို ကျေနပ်နှစ်သိမ့်နေကြသူတွေပါ။သူတို့မှာ ရည်မှန်းချက်အကြီးကြီးတွေမရှိကြသလို အကြံသမားတွေလည်း မဟုတ်ကြပါဘူး။နေ့တိုင်း အလုပ်ရှုပ်နေကြရင်တောင် ပျော်နေကြသူတွေဖြစ်ပါတယ်"
မင်းသားကိုပြောလိုက်သော ဖေးယွမ်၏ မျက်ဝန်းတွေဟာ သိမ်မွေ့နူးညံ့နေသည်။ဖေးယွမ်ရဲ့ နောက်ခံရာဇဝင်က သူကောင်းမျိုးရိုးကမဟုတ်ဘဲ ကိုယ်စွမ်းကိုယ်စနဲ့ ဒီအဆင့်အတန်းထိ တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ဒါကြောင့် တစ်ခြားသော နန်းတွင်းသူနန်းတွင်းသားတွေထက် ဖေးယွမ်က သာမန်ပြည်သူတို့အကြောင်းကို ပိုနားလည်ပါသည်။ဧကရာဇ်စီစဉ်သော လောင်ယုရဲ့ သင်ကြားရေးအပိုင်းမှာ တစ်ချို့နေရာတွေ လစ်ဟာနေတာကို သူသိထားသည်။
သို့သော်လည်း တက်သစ်နေမြို့မှာ သူတို့နေထိုင်ခဲ့ရတဲ့ နေ့ရက်တွေက အဆိုပါလစ်ဟာမှုတွေ ကို ဖြည့်ဆည်းပေးသွားခဲ့ပါပြီ။
ဒီအတွက်တော့ ဖေးယွမ်လည်း ဝမ်းသာရမလား ဝမ်းနည်းရမလားကို မဝေခွဲတတ်အောင် ဖြစ် သွားခဲ့သည်။ရှန်ယန်ရှောင်က သူတို့အား ခြေချုပ်ဖြင့်ထားသော်လည်း လောင်ယုကို ပြည်သူ တွေနှင့်အတူ နေထိုင်ရသော အတွေ့အကြုံကောင်းတစ်ခုအား ပေးအပ်ခဲ့ပြီး နောင်မှာ သူ့ပြည် သူတွေ ဘယ်လိုခံစားတွေးတောကြမည်ကို အတွေ့အကြုံရရှိပြီးသား ဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။
အရင့်အရင်ဧကရာဇ်အားလုံးဟာ မညှာတာသူတွေချည်းသာဖြစ်ပြီး လက်ရှိဧကရာဇ်လည်း အပါအဝင်ဖြစ်ပြီး မကြာခဏဆိုသလို ဆုံးဖြတ်ချက်ချတဲ့အခါ ပြည်သူတွေအတွက် ထည့်သွင်း စဉ်းစားပေးခြင်းမရှိလှဘဲ တစ်ခါတစ်ရံမှာ ဖေးယွမ်က ဝင်ရောက်ဖျောင်းဖျရင်လည်း အသုံးမ ဝင်ခဲ့ပါဘူး။
လောင်ယုရဲ့တွေးခေါ်မှုတွေ ပြောင်းလဲလာတာကိုကြည့်ပြီး ဖေးယွမ်ရင်ထဲမှာ မသိမသာလေး ကျေနပ်နေမိသည်။
“ပြည်သူတွေဟာ မယဉ်ကျေးကြသူတွေလို့ ဖခမည်းတော်က အမြဲတမ်းပြောတယ်။သူတို့က လောဘကြီးပြီး ပျင်းရိကြသလို ရိုင်းစိုင်းကြတယ်တဲ့။ကိုယ်တော်လည်း ဖခမည်းတော်ရဲ့ စကားတွေကို ယုံကြည်တာပေါ့လေ ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့  သံသယတွေ ဖြစ်လာခဲ့ရပြီ။ မင်းတိုင်ပင်ကြီးဖေးယွမ်ရေ လောင်းရွှမ်အင်ပါယာရဲ့ ပြည်သူတွေကရော ဒီတက်သစ်နေ မြို့သားတွေလိုမျိုး ချစ်စရာကောင်းကြသလား”
လောင်ယုမင်းသားဟာ မရင့်ကျက်သေးငယ်ရွယ်သေးသူဖြစ်လို့ သူ့စိတ်ကူးတွေက နည်းနည်းလေးတော့ ရိုးအနေပါသေးသည်။
“အတူတူပါပဲ ချစ်စရာကောင်းကြတာပေါ့”လို့ ဖေးယွမ်က ပြုံး၍ဖြေလိုက်သည်။