Ne sükut en büyük cevap,
Ne feveran takdire şayan.
Şimdi yıkan bir beyhudedir,
Dayan dediğin canın, sarfettiğin çaban.
Bir bütünü anlatmak için parçalara bölünenler arasında haritalar, bir de kalbim var.
Sabret. Bir yerden sonra sadeleşiyor hayat. Sadeliğini yitirip leşi çıkana kadar da öyle devam ediyor.
Çamur bulaşmış bilyelerin, çabuk bulunmuş sobelerin insanı olarak kalmayacaktık elbet. Büyüdük.
Sen de beyaz giyinmiş karalar bağlıyorsun. Gözlerinin içi gülüyor ama hüzün satıyorsun.
Ve hayat herkese farklıydı.
Kimine masallar ülkesi
Kimine sürpriz olmazdı bu gece de ürkmesi.
Bazı şeyleri tam sanıp gidenler, yarım bıraktıklarında oluşan hasardan habersizdirler.
Salak yerine konulduğunda üzülme. Kendi yerinde yalnız kalmamak için seni de oraya çekenler, işlerine gelmediğinde de iterler.
Bize uzak aralanmış kapılar,
Sıralanmış sandalyeler.
Yaralanmış ruhlar,
Tükenmiş hisler bizi bekler.
Hayat için çok da diyecek bir şey yok.
Ne yoldu be. Kimini saç baş dağıtmadan yoldu, kimini yere sermeden yordu
Sev beni sevgisini gösterebilenlerin en marifetlisi
Sırtımda tepinir çıkarı için biri, tekmelemek için biri.
Sen sev beni, sevgisini paylaşabilenlerin en cömerti.
