Επιστρέφοντας στη Δρακόνια ο Ραφαέλ, ήταν λιγότερο δραστήριος, είχε βυθιστεί στους στοχασμούς του. Πίστευε πως είχε βρει το μέρος όπου ανήκε, εδώ δε χρειάζονταν να κρύβει το σημάδι στο χέρι του ή να φοβάται πως θα τον σκοτώσουν. Εδώ υπήρχαν άτομα που μπορούσε να εμπιστευτεί και να τα θεωρήσει οικογένεια του. Αυτό ήταν κάτι που τον έκανε χαρούμενο. Αν και το διάστημα που ζούσε στην Δρακόνια ήταν μικρό είχε αρχίσει να αισθάνεται όμορφα και ήθελε να ανταποκριθεί στης απαιτήσεις των γύρω του.
Είχε γνωρίσει πολλούς δράκους και είχε δει τη φιλική πλευρά τους. Δεν ξεχνούσε ότι είχε συμβεί στην Φεγγαρόπετρα, με τον Ντράκιθογκ, αργότερα με τον Γκάλεν και τους Κέλντους. Δεν είχε τη δύναμη να επιβιώσει σε μια μάχη και αυτό ήταν που τον ωθούσε να δόση μεγαλύτερη βαρύτητα στης μαχητικές ικανότητές του. Ο Ντάεγκ του είχε υποσχεθεί να τον βοηθήσει αλλά πρώτα έπρεπε να θρύψει η πληγή του. Σιγά-σιγά πλησίαζαν ο καιρός που θα έπιανε το σπαθί και ανυπομονούσε για αυτό...
Συλλογίστηκε όσα είχε μάθει για την πατρίδα του και δίδυμο αδελφό του πατέρα του που είχε σφετεριστεί τον θρόνο. Η μοναδική φορά που έγινε κουβέντα για τα καμώματα του Οράτιου ήταν τότε που τα εξήγησαν. Από τότε δεν είχε ασχοληθεί ξανά με ότι συνέβη στο παρελθόν και δεν ήταν βέβαιος αν του είχαν πει όλη την αλήθεια. Κανένα από τα μέλη της οικογένεια του δεν όταν πρόθυμο να μηλίνη για τον Οράτιο. Ήταν σαν να έχον συμφωνήσει να την αναφέρουν το συγκεκριμένο γεγονός καθώς τους προκαλούσε θλίψη.
Η γιαγιά Ραφαέλα ήταν μια πολύ ήσυχη γυναίκα που σπάνια ένιωθες την παρουσία της στον χώρο. Την είχε ρωτήσει για την ζωή της με τον παππού του και του είπε τα καλύτερα λόγια. Ωστόσο αυτό που τον εξέπληξε, ήταν η καταγωγή της, προέρχονταν από πολύ ταπεινή οικογένεια. Είχε μεγαλώσει στο Μπεμάρ στο νησί που κάποτε ζούσαν οι Αϊσέριαλ. Ήταν ένα φτωχό κορίτσι ωστόσο είχε πολύ ωραία φωνή και αυτό ήταν που κέρδισε τον Λαέρτη.
Πέρα από την Φαίδρα, ο Λαέρτης με την Ραφαέλα είχαν και αλλά τρία παιδία. Ο Άρης ήταν ένας άντρας που ασχολούνταν με το εμπόριο της θάλασσας. Είχε εγκατασταθεί στο Άλναραρ και σπάνια επισκέπτονταν την Δρακόνια. Έπειτα ήταν η Αίθρα, έρχονταν στο κάστρο κάθε δεκαπέντε μέρες και έπινε τσάι με την μητέρα και την αδέλφι της. Ήταν μια πολύ κουτσομπόλα γυναίκα και από αυτήν είχε μάθει για της ερωμένες του Δημοσθένης. Τις οποίες είχε σταματήσει να επιστεφτείτε από τότε που ο Ραφαήλ είχε επιστέψει στην γη των δράκων. Τέλος ο μικρός γιος των παππούδων του, ήταν ο Δευκαλίων, ήταν μέλος του τάγματος των Γκουάλιρ και αυτήν την στιγμή βρίσκονταν σε μια πολύ σημαντική αποστολή η οποία ήταν κρυφή.
أنت تقرأ
Οι Άρχοντες των Ανέμων: Ο δωδέκατος Νάρντουεν
خيال (فانتازيا)«Δράκοι... Τρομερές ιστορίες έχουν γραφτεί για αυτά τα μεγαλόσωμα θηρία, κόκκινα βαμμένες από αίμα ανθρώπων. Ολόκληρα βασιλεία καταστράφηκαν και κάηκαν συθέμελα μέσα σε μια νύχτα. »Δράκοι... Χρόνια έχει κανείς να δει κατάματα έναν, ο φόβος των κατο...
