🌙
"Sanırım gerçekten de bir şeyi öldürmeyi başardım," dedi Metin. Sabah hastaneden eve dönebilmişlerdi. Sezen tüm kuralları yıkıp yanından bir saniye bile ayrılmamıştı. Şimdi ikisi, sırtlarını başlığa vermiş vaziyette Metin'in odasının devrik kapısına bakarak yatağa uzanmışlardı.
"Neyi?" diye sordu Sezen. Sesi uykulu çıkmıştı.
"Otuz yıldır ölmek için yaşayan parçamı. Sanırım dün onu öldürdüm." Metin boş duvara karşı gülümsedi.
"Bunu yaparken az kalsın kendini de öldürüyordun bu yüzden iyi yaptın diyemeyeceğim. Sana kızgın olmak için çok yorgunum fakat yine de dün korkudan delirdiğimi bilmeni isterim." Sezen başını çevirip Metin'e baktı. Boş ifadesi tehditler saçıyordu sanki. Yorgun olmasaydım sana gününü gösterirdim, diyordu.
"Delirmiş halin miydi o? Gayet aklı başında gibiydin. Sen olmasaydın ölmüştüm."
"Belki. Ama yine de vazgeçtin." Sezen kayıp başını yataktaki tek yastığa koydu.
"Ölüm fikri gerçek anlamına bürününce yaptığım salaklığı kavradım, diyelim. Öleceğim diye çok korktum."
"Sen de bana pek korkmuş gibi gözükmedin. Minik şakalar falan... Asıl delirmiş olan sendin."
"Bilmem, öyle miydim gerçekten? Korktuğumu hatırlıyorum. Uykuya dalmak gibi fazla bulanıklıktı o anlar." Metin gözlerini kısıp dünü anımsamaya çalıştı.
"Ah bir de bana sor." Sezen sağ tarafına dönüp gözlerini kapattı. Kadının gür kirpiklerini izledi Metin bir süre.
"Özür dilerim," dedi adam. "Seni de bu kadar çok korkutmaya hakkım yoktu."
"Özrün kabul edildi." Kadının sesi alçaldı.
"Ve teşekkür ederim. Beni zamanında hastaneye yetiştirdiğin için."
"Ne demek efendim, görevim." Komik bir şey söylemiş gibi hafifçe kıkırdadı kadın.
"Görev tanımında böyle bir şey olduğunu sanmıyorum. Aslına bakarsan öyle bir tanım da yok ama neyse, oraya hiç girmeyelim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Apartman Dairesi
Romance+18 Bazen bir seni seviyorumla, bazen bir çocukla, bazen bir ölümle değişir insanın hayatı. Bazense davetsiz bir misafirin gökten inip hayatınızı alt üst etmesiyle değişir her şey. Metin her şeyden kaçarak kendi halinde yaşarken Sezen ile tanışır. H...