NEFRETTEN AŞK DOĞAR MI?

😲

"Boşuna bağırma kaçacak bir yerin yok hahaha" diyerek iğrenç şekilde kahkahsını sürdürdü.

Gözyaşlarım yanaklarımdan çeşme misali akıyordu. Ne kadar bağırsam da çağırsam da bir faydası yoktu.

Karşımdaki insan benim amcamdı ve  benden tam 28 yaş büyüktü ben işe 15 yaşında küçük bir kızdım. Amcam olacak aşağılık herif beni kandırıp kendi evine getirmişti ne karısı ne de çocuğu evdeydi.

"Amca lütfen beni bırak ben senin kardeşinin kızıyım nasıl böyle şeyler düşünürsün..."

"KES LAN SESİNİ!" Diyince korkudan kelimelere boğazımda kalmıştı. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Korkudan hem titriyordum hemde bağırmaktan astım hastalığım başlıyordu. Boğazımda yakıcı birşeyler  vardı ve bu nefes almamı engelliyordu.

Kalbimin hızı giderek artarken gözlerimin önü de yavaş yavaş nefessizlikten kararıyordu. Eğer astım ilacımı yanımda getirseydim şuan bu halde olmaz kaçmayı başarabilirdim.

Amcam yavaş yavaş üstüme gelince gözlerimdeki yaşlar bitmiş yerini bulanıklığa bırakmıştı. Artık kendimi kontrol edemiyorum. Gözlerimin hastalığımdan dolayı kapanmadan önce gördüğü tek şey amcamın iğrenç yüzüydü.

💔

"KIZIM UYAN!" Diye bağıran birinin sesini duyduğumda nefes nefese kalmış bir şekilde uyandım.

"Iyimisin kızım " Annem olduğunu görünce rahatladım. Yine kabuslarıma giriyordu. Anneme başımı sallasam da inanmayıp yanıma oturdu

"Yine kabus gördün değil mi ? " aklıma kabusum geldiğinde gözlerim doldu , sanki yine o anı yaşıyor gibiydim. Gözlerimi kapatıp

"Iyim ben anne.." Annem elini yanağıma koyunca gözlerimi açıp

"Değilsin yine gitmek ister misin iyi gelecek sana." Gözlerimi açıp

"Istemiyorum anne lütfen zorlama" Annemin gitmemi istediği yer psikiyatrist doktorumun yanıydı.

"Ama kızım..."

"Anne lütfen istemiyorum dedim rahat bırak beni." Annem başını sallayıp yavaşça yatağımdan kalkıp odadan çıktı. Sıkıntıyla soluk verip geri yatağıma uzandım.

Ne zaman bitecekti bu kabuslar , ne zaman kurtulacaktım.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Elimi yüzümü yıkamış aynadan yansımama bakıyordum. Bildim bileli göz altındaki morluklar yine vardı. Aynanın yanındaki dolabı açıp içinden jileti çıkardım. Sol koluma bakıp hafifçe jileti kolumun ortasına bastırdım. Gözlerimi kapatıp başımı geriye yasladım. Acı hissetmiyordum hemde hiçbir şekilde. Jileti elimden çektiğimde kolum kan içinde kalmıştı.

Yaşamayı haketmiyorsun neden hala yaşıyorsun...

Duyduğum sesle hemen ellerimle kulaklarımı kapattım

"Hayır hayır duymuyorum seni hayır."

Kirlisin sen neden hala yaşıyorsun

"KİRLİ DEĞİLİM BEN DEĞİLİM LÜTFEN RAHAT BIRAK BENİ GİT BURDAN..." Diyerek kulaklarımı daha sıkı bastırdım ama bağrışlarıma rağmen ses gitmiyordu hala bana  aynı şeyi söylüyordu

Kirli olduğumu ve yaşamamam  gerektiğini

Kendini neden hala öldürmüyorsun neden hala yaşıyorsun.

"KİRLİ DEĞİLİM BEN" diye bağırarak yere çöktüm. Kapının dışından sesler geliyrodu ama umrumda değildi.

"Kızım aç kapıyı aç kapıyı "babamın sesini duyduğumda ağlamam daha da şiddetlendi. Kapı birden kırılınca ellerimle yüzümü kapattım.

"Kızım!" Babamda benim gibi çöküp bana sıkıca sarıldı. Annem bir köşeye çekilmiş herzaman ki gibi uzaktan ağlıyordu.

"Sakin ol güzelim geçti bak geçti."hıçkırıklarım daha da artarken nefesimin kesildiğini hissettim

"B-baba b-bben kirli değilim."babam saçlarımı okşarken bir yandan da konuşuyordu

"Biliyorum bir tanem biliyorum." Hıçkırıklarım yavaş yavaş duruken nefes almam daha da zorlaştı, annem anlamış gibi hemen içeriye koşup ilacımı alıp geri geldi

"Sık annem biraz daha iyimisin." İlacımı verdikten sonra babama dönüp

"Çabuk onu yatağına yatır kolu çok fena kanıyor."

                         ♡♡

Önümdeki duvara boş boş bakıyordum. Odamın kapısı iki defa tıklandı ama umursamadım. Kimin geldiğini çok iyi biliyordum

Doktorum

Ondan başkası olamazdı. Bakışlarımı hala duvardan ayırmazken doktor yatağıma oturdu. Elini kolumdaki babamın daha yeni sardığı bandaja koyup konuştu

"Nasılsın hana?" Nasılım? Doktoruma iyim dersem ona yalan söylemiş olurdum değil mi? Peki ya kötüyüm desem...

"Iyim" dedim herşeye rağmen

"Bana gerçek bir cevap ver hana sana içtenlikle soruyorum nasılsın? "

"Cevabı bildiğiniz halde sormaya devam ediyorsunuz " doktorun kıkırdama sesi gelince bakışlarımı ona çevirdim

"Belki de senden duymak istiyorumdur." Doktora hiç bakmadığım kadar değişik bakıp

"Bakın ben iyim tamam mı bana böyle muamelelerde bulunmayın. Birini iyileştirmek istiyorsanız o kişi ben değil duvarlardır, her gece üstüme üstüme gelenler onlardır."doktorun yüz ifadesi değişti, acımıştı bana herzaman ki gibi

"Her zamanki gibi bana acıyorsun doktor , bundan nefret ettiğimi biliyorsun."

"Ah hayır hana  sana acımıyorum sadece seni eski haline getirmek istiyorum bu gördüğün kabuslar eskisi gibi olmuyor artık değil mi ? " Başımı olumlu anlamda salladım. Doğruyu söylüyordu, önceden sürekli görürdüm ama artık ayda bir kere görüyordum ki gördüğümde de hep aynı şeyler oluyordu.

" iyileşiyorsun hana artık eskisi gibisin....şey bide woo jini çağırmamı istermisin ondan başkası seni güldüremez" woo jinin adını duyduğumda hemen yüzüme küçük bir gülümseme yayıldı

"Çağırın lütfen ama hemen gelsin gerçi kızacak bana onu kendim çağırmadığım için ama neyse siz yinede arayın gelsin."

♤♤♤♤♤♤♤♤
Selamm nasılsınız Bu kitaba yeni başladım umarım güzel olur lütfen yorum atmayı unutmayın ne  kadar çok yorum gelirse o kadar çok bölüm paylaşayım sizleri seviyorum.