YENİ MAHALLE -BXB

Yirmi beş

Kenan : Nerdesin lan sen? (09:45)

Kenan : Beni koynunda uyutup gitmişsin sabah

Kenan : Aramalarıma da cevap vermiyorsun? (09:48)

Kenan : Taksiye çıkıyorum ben, umarım geçerli bi açıklaman vardır işim bitince dönerim sana (10:27)

Kenan : Ömer deliriyorum bak (16:45)

Kenan : Hatta çoktan delirdim

Kenan : Bir bulayım döveceğim oğlum seni

Kenan : Yanında süs diye taşıdığın o telefonu bir yerlerine sokmazsam şerefsizim

Kenan : Bir de bilinçli olan sensin güya, daha ilk günden sevgiline haber vermeden ortalıktan kaybolmak hangi kitapta yazıyor lan

Sinirden titreyen bütün vücudunu umursamadan salonun ortasında volta atıyordu Kenan. Haber alamamak ve eli kolu bağlı beklemek zorunda olmak çok zor bir şeydi, buna bir kez daha çok yakından şahit olmuştu.

Sabah namazını kıldıktan sonra birlikte koltuğun üzerinde uyumuşlardı, daha doğrusu sadece Kenan uyumuştu galiba çünkü sabah uyandığında ortada Ömer falan yoktu. Sanki her şey bir rüyaymış gibi, sanki Ömer hiç gelmemiş gibiydi.

Ne aramalarına cevap alabiliyordu, ne de mesajlarına. Acaba ben mi yanlış bir şey yaptım diye düşünmeden edemiyordu, haber dahi vermeden gidecek kadar ne olmuş olabilirdi?

"Ulan Ömer," diye tısladı dişlerinin arasından, şansını bir kez daha denemek için 'Ömer(76)' yazan yere bastı. Çaldı, çaldı ama yine kimse açmadı.

Pes etmedi, artık 'Ömer(77)' olan yere bir kez daha bastı.

Son saniyesine kadar bekledi, ama yine açan olmamıştı.

Artık ezbere bildiği 'Aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor' cümlesini duymayı beklemişti kapatmak için, ama duymayınca kaşlarını çatarak telefonu kulağından indirdi. Telefonun açık olduğunu görünce sinirden kızararak telefonu tekrar kulağına yapıştırdı.

"Senin gelmişini geçmişini sikeyim Ömer, duyuyor musun? Neredesin lan sen sabahtan beri, polise gidecektim artık ha!" Sadece bir iç çekiş sesleri haricinde hiçbir cevap alamayınca yumruk yaptığı elini dişlerinin arasına yerleştirerek ısırdı sinirden. "Kime diyorum lan!"

"Evde misin?"

Karşı taraftan gelen kısık sesi duyunca en azından sesini duyduğu için rahatlayarak derin bir nefes aldı. Başına bir şey geldi diye deli olmuştu.

"Evdeyim," diye mırıldandı sakinlemiş bir sesle. Sesini duyunca bile bütün siniri uçup gitmişti. "Sen neredesin?"

Birkaç saniye cevap alamadı Kenan yine, tekrar sinirlenmeye hazırlanıyordu ki bir kez daha duydu adamın sesini. "Kapıyı aç."

Dıt, dıt, dıt, dıt.

Suratına kapatılmış telefonu rastgele bir yere fırlatarak büyük adımlarla kapıya kadar yürüdü ve kapıyı sesli bir şekilde açtı. Çatık kaşları, dağılmış bir şekilde kapının kenarına yaslanmış Ömer'i görünce düz bir hal almıştı. Kalbi endişeyle hızlanırken, anında düştü düşecek olan Ömer'in kolundan yakalayarak onu ayakta tutmak için yardımcı oldu.