*1*

17 11 16
                                    

*****
Bu yola çıkarken kitabımın fazla okunmayacağını bilerek yazıyorum. Zaten amacım eğlenmek :)

****

Yine arkadaşlarla sohbet ettikten sonra her zaman yaptığım gibi bu odaya gelmiştim. Bu odada beni kendine çeken birşeyler vardı. Rafları tek tek incelerken yere bir kutu düştü. Ben bunu nasıl farketmemiştim? Kutunun kapağını açtım ve eski tahta masaya koydum. Kutunun içinde bir defter ve pembe mürekkepli bir kalem vardı. Defterin üzerinde "gelecekteki anılara"yazıyordu. İçimdeki merak duygusunu yenemedigim için kapağını açtım ve okumaya başladım.

"Sevgili Annem

Bugün 24 Ağustos Çarşamba senin doğum günün. Fakat ben sana güzel bir hediye veremiyorum.Biliyorum ki benim için çok şeyin iyi olmasını istiyorsun. Bu beni gerçekten mutlu ediyor ama ben iyi olmazsam hiç bir şey iyi olmaz. Bunu babam da biliyor ve bu yüzden benimle iki kat daha fazla ilgileniyor. Ben sizin biricik kızınız olmaktan gurur duyuyorum. Fakat size bir konuda çok kırıldım. Tahmin edebiliyorsundur. Benim iyi bir eğitim görmemi istiyorsunuz ama ben müzik için yaşıyorum. Hayallerimde sadece muzik olması benim suçum değil, ki zaten bu bir suç değil. Umarım beni bigün affedersin anne. Üniversite bölümümü sizden habersiz değiştiriyorum. Hayallerim benim için çok değerli. Babamın da dediği gibi "Bir insan hayallerini ikinci plana atarsa kendini öldürmüş demektir."
                                                  Açelya"

Kapının tıklatılmasıyla defteri kutunun içine koydum ve odadan çıktım. Sanırım bu defterin devamını okuyacaktım.

"Merhaba agacum"

"Sana da selam Esilacım"dedi Sinan. İmalı konuşmasına karşın gülümserken o ise bana kasları çatık bir şekilde bakıyordu. "Noldu?" Dedim. O ise koltuğa yerleştirdi ve eline bir sigara aldı. "Sadece merak ediyorum Esila neden taşındın?" Dedi çakmağı bulmaya çalışırken. Yanına oturdum ve arkama yaslandım. "Biliyorsun Sinan nedenini!"dedim imayla. Küçük bir kahkaha atarken yüzüne anlamaz bir şekilde baktım. "Neye gülüyorsun?"dedim. Nefesini düzene soktu ve bana döndü. "İkimizde ne bir erkek için ne de aşık oldun diye evini değiştirmeyeceğini iyi biliyoruz Esila! Dökül."dedi. Derin bir nefes aldım ve gözlerine baktım. "Atakan beni aldattı Sinan. Daha sonra eve geldi kırıp döktü her yeri üzerine bana şunu söyledi "eğer biraz aklın olsaydı altımda olmazdın" ağırıma gitti. Beni bulmasın diye ondan uzak olmak için taşındım" dedim. Sinan'ın sinirlendiğine adım kadar emindim. Başımı kaldırdığımda boynundaki damarın belirginlestigini gördüm. Elimi omzuna koydum ve gözlerine baktım. 'ben iyiyim' sinyaliydi bu. Sinan bana sarıldı. Sanırım buna gerçekten ihtiyacım vardı.

****

Sinan gittikten sonra getirilen eşyaları yerleştirmeye başladım. Fazla uzun süren bir temizlik faslından sonra yatak odama çıkmıştım. Aynanın karşısına geçtim ve kendime baktım.

"İşte Esila, yeni hayat ve yeni bir sen. Değiştin! Mutlusun ve hep öyle olacaksın!"

Kendimi yatağa bırakırken aklıma günlükte yazan söz gelmişti."Bir insan hayallerini ikinci plana atarsa kendini öldürmüş demektir". Benim hayallerim ikinci plana atılmamıştı , hayallerim ölmüştü. Uykunun kollarına kendimi teslim ediyordum. İyi geceler bana...

*****

vote+yorum

teseqe bebeğim <31

                                

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 26, 2021 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

*HAYAL*Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin