De droom gaat verder

-H2-

Het is vandaag de dag voor de opnames van de videoclip. Ik zit samen met Liv aan het ontbijt en daarna vertrekken we met Maren (Liv haar zus) en haar vriend (de cameraman) rijden we naar de bergen die hier in de buurt liggen. Het is nog donker buiten als we vertrekken. Liv en ik zingen nog een paar keer ons nummer in de auto en als we er na twee uur zijn. Laden we onze spullen uit en lopen we verder terwijl de zon tussen de bergen op komt. Ik ga op een rots zitten en Liv gaat naast mij zitten met haar gitaar op haar schoot. De camera wordt geïnstalleerd en Liv stemt haar gitaar nog even. Ik kijk om me heen en voel een gevoel van geluk door me heen gaan. De hoge groene dennenbomen het mooie uitzicht daartussen, de lekkere geur van dennenbomen en de stilte die hier hangt enkel ons geritstelt en het gefluit van de vogels in huis. Dat ik hier zit voelt als geluk. Dit had heel anders kunnen zijn als ik tien jaar geleden geen hulp had gehad. Sinds mijn 16de gaat het heel veel beter en werk ik aan mijn dromen. Eerst is dat natuurlijk in hele kleine stapjes gegaan en dan viel ik weer even terug, maar nu gaat het heel goed en werk ik aan die dromen. Met als grootste misschien wel de clip die uitkomt.

Als alles klaar is beginnen we het kampvuur steken we aan en dan begint Liv de spelen. Ik tel stil in mijn hoofd af en dan begin ik te zingen. Liv volgt en eerst zing ik mijn Nederlandse stukje en dan zingt zij haar Noorse stukje. We moeten het een aantal keer opnieuw doen, maar bij de zesde keer luk het. We nemen nog wat tussen stukjes op waar Maren en haar vriend hand in hand lopen en elkaar een kus geven. Zo zijn we nog de hele dag bezig met kleine stukjes opnemen en de stukjes zang bij het kampvuur. Ik zit in de clip tegen een boom aan de kant van het bospad terwijl Liv met allemaal mensen om een kampvuur zit te spelen op haar gitaar later in de clip zit ze daar alleen. Dit alles moet uitbeelden waar je ook bent samen of alleen ik hou van jou en ik wil je niet kwijt. Als het vijf uur is komen we bij een klein boerderijtje met een cafeetje. We lopen binnen en gelukkig is het hier lekker warm. We bestellen krøttkaker een soort gehaktballetjes. Ik neem samen met Liv een rode wijn om te vieren dat onze videoclip er op zit. Er woont een lieve vrouw die ons bedient in dit gezellige cafeetje. Ik stuur een foto naar mijn moeder en dan kletsen we lekker in het Engels over de videoclip en over hoe het ging. De vriend van Maren zegt ons dat hij de videoclip morgen af heeft geëdit. Als we de vrouw hebben bedankt voor hun gast vrijheid gaan we naar de auto die  we wat verder weg hadden geparkeerd. Mats die had nog geappt of het goed was gegaan tijdens het opnemen en of ik morgen samen met hem iets wilden gaan doen. Ik app terug dat het goed is gegaan en dat ik het gezellig vind om wel iets samen te gaan doen. Liv en ik gaan als we thuis komen nog een film te kijken, maar al voordat hij is afgelopen ligt Liv al te slapen. Ik zet de film dan stop en ga zelf ook maar gewoon slapen.

"Liv en Nova, de clip is klaar. Ik heb hem naar jullie gestuurd zodat jullie hem online kunnen zetten." Roep de vriend van Maren die aan de eettafel zit naar ons. Ik zit op mijn labtop aan mijn verslag te werken. Ik kijk snel in mijn mail om te kijken hoe hij is geworden. Ik zet hem aan en vindt het echt een hele toffe clip geworden. De zang is goed, de tussenshots, alles aan deze clip is gewoon goed, al zeg ik het zelf. Ik kijk hem nog meerdere keren door samen met Liv en ook zij glundert. Ik ben heel trots op dit nummer en ik zet hem ons YouTube kanaal. Ik deel hem net als Liv op onze instagram en maken zo een beetje reclame. Ik ben er echt heel trots op en iedereen kan zich er wel in vinden of het nou een vriendschap is op afstand of je vriend of vriendin die ver weg van je is of fysiek dichtbij je is maar toch diegene mist. Ik zet mijn telefoon uit en ga verder met mijn verslag die na de vakantie klaar moet zijn. Hierin merk ik toch wel dat ik nog steeds een haat-liefde verhouding heb met dingen plaatsen op internet. Ergens ben ik namelijk bang voor wat mensen zullen vinden, maar de andere kant is dat ik de reacties ook heel leuk vind.

Na anderhalf uur bezig geweest zijn hiermee kijk ik even op mijn telefoon en zie ik hoeveel mensen er al hebben gereageerd. 329 likes en 134 comments. Wouw dat is de enige gedachte die door mijn hoofd gaat. Ik scrol van wie er allemaal heeft geliked en wat er voor reacties onderstaan. Vooral heel veel hartjes en mensen die ons liedje geweldig vinden. Zelfs van mensen die ik niet eens ken en dat ze zich herkennen in het nummer. Ik laat enthousiast aan Liv zien. We zijn beide zo trots hier op en dat andere het dan ook nog geweldig vinden is geweldig.
Ik ga mijzelf klaarmaken om op date te gaan met Mats. Ik trek een grijze broek aan met een zwart glitter topje en zwarte gympen. Ik vond dat ik mezelf niet moest overdressen en een beetje chic en basic moest gaan. Ik werd door hem opgehaald wat ik erg lief van hem vind.
Ik was net op tijd klaar met mijn make-up en ben toen belde hij aan in een zwarte broek en een grijs overhemd. Ik zeg Liv en Maren gedag en loop met hem mee.  

We zitten in een mooi restaurant in hartje Oslo. We hebben een goed gesprek over onze opleidingen die we doen. Ik kom er achter dat hij aan het consavatorium heeft gestudeerd en daar de richting klassiek deed, zijn vader had de liefde voor klassieke muziek aan hem overgegeven, maar sinds dat zijn vader overleden was is hij die liefde ook een beetje verloren. Hij maakte het conservatorium af en toen is hij gaan reizen. Zijn verhaal raakt mij diep over wat hij heeft meegemaakt en wie hij nu zo is. Ik vertel dat ik psychologie heb gestudeerd en nu bezig ben met een master. Ik laat onze clip zien aan hem. Hij is onder indruk en vind het een heel mooi nummer. Hij vind het knap hoe ik samen met Liv dit nummer heb gemaakt. Na het eten en de fijne gespreken gaan we het restaurant uit. Lopen we nog door het mooi verlichte Oslo. Mijn hand in de zijne. We gaan op een bankje in het park zitten waar nog wat oudere kinderen aan het hangen zijn. Ik leg voorzichtig en gespannen mijn hoofd op zijn schouder, maar gelukkig krijg ik de bevestiging en legt hij zijn arm om mijn schouder. Ik geniet hier zo van. Na een tijdje op dat bankje te hebben gezeten kijk in hem aan in zijn ogen die de hemel weerspiegelen. Hij kijkt mij ook aan. Voor ik het weet zijn we aan het zoenen. Het voelt goed en vertrouwd of ik hem al maanden ken. Als we na het gezoen en het bij elkaar in de armen liggen op het bankje hebben gezeten gaan we naar de auto. Hij vroeg of ik bij hem kwam slapen en ik stemde mee in en appte Liv dat ik bij Mats zou slapen. Hij had een appartement gehuurd net buiten Oslo en daar zou hij de komende maanden slapen zoals hij mij dat vertelden. We lopen naar zijn appartement. Het is een mooie nacht de sterren en de maan zijn duidelijk te zien. Eenmaal bij zijn appartement aangekomen. Ik kom binnen en ik zie dat het mooi strak ingericht is in zijn appartement in de gang staan foto's van zijn ouders en broer. Het is net als Mats een knappe jongen met bruine krullen en donker blauwe ogen. Zijn moeder heeft blond haar en blauwe ogen en zijn vader donker bruine krullen en blauwe ogen. Mats lijkt sprekend op zijn vader. Ik kijk rustig het appartement rond. Het is ingericht met heel veel spullen uit andere landen de maskers uit Afrika, de klompjes uit Nederland, een foto in de Franse wijngaarden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij bied mij nog een kopje thee aan en dan gaan we samen op de bank zitten. Hij pakt zijn gitaar er bij en hij begint iets te spelen het lijkt op you are the reason. Hij begint te zingen en ik volg hem. Zo zingen we het ene nummer na het andere. Het is gezellig om zo samen te spelen. Ik zie aan hem ook dat hij geniet van het spelen op zijn gitaar. 
Als het twaalf uur is. Gaan we naar bed ik poets mijn tanden even heel simpel en trek een T-shirt aan van Mats met een korte broek er onder. We liggen samen in zijn bed. Hij slaapt snel, ik iets minder snel. Bij hem voelt het nu zo vertrouwt en hij is een schat van een jongen met zijn licht bruine krullen en donker blauwe ogen die mij elke keer dat ik hem zie mij weer betoveren. Ik vind het raar om te bedenken dat ik hem pas een paar dagen ken, want zo voelt het zo niet. Ik vind het nog steeds knap hoe goed onzekerheden over de liefde en het verlang naar diegene zo goed samen kunnen komen en elkaar versterken tot nog meer onzekerheid, maar des te meer verlangen.