Emanetim

17

Yarayı saran zaman değil sevgidir.

Bölüm 17~

Beni doğduğum o şehirden uzaklaştırmışlardı.

Sonra ise annem beni yanına alarak yeniden Almanya'ya taşınmamızı sağlamıştı. 6 sene sonra bu şehire tekrar gelmek bana iyi gelecekti biliyordum fakat annemin öldürüldü gerçeğini kimse değiştiremezdi. Arabayı kullanan miralın yan profiline baktım. Uçakla gidicektik lakin hava  alanına kadar bu araçla devam edecektik.  Arabayı sağa çekip durdurdu. El frenini çekince kendisi indi. Ardından bende indim. Valizleri alıp hava alanına yürümeye başladık. İçeri girdiğimizde danışmanla konuşmaya başladı miral.

" 22.00 da uçağımız  "

" 2 dakikaya kalkıcak "

Kadın gözleriyle miralı yer bitirirken miral gözlerini benden ayırmıyordu.

" Artık önünüze mi baksanız acaba? " dediğim şeyi çok sonradan idrak ettim. Ama demiştim bi kere. Kadının yüzü kızarırken bana öfkeli bakış yolluyordu. Umrumda da değildi gerçi. Hayır kız miralı yiyip bitiriyordu ne yapsaydım sanki. Bavullarımızı alarak uçağa giderken anons sesini duyduk. Uçağa vardığımızda bavulları yerleştiren adam bizi uçağa geçmemiz için yönlendirdi. Uçağa bindiğimizde bir anons sesi daha duyuldu. Kemerlerimi bağladım. Miralda bağlayıp bana döndü. Eş zamanlı olarak pilot uçağı havalandırdı. 3 saat olan yolculuk hele şükür sonunda bitmişti. Saat 01 de indiğimiz uçaktan inerek yıllar önce annemle kaldığım eve gitmeye başladım. Almanya'daki hava limanına yakın olan evimize girip her zamanki gibi saksının altında olan anahtarı titreyen ellerimle aldım. Yıllar sonra bu eve gelmek. En son annemle geldiğim bu evi annemin ölmesiyle terk etmiştim. Daha doğrusu mecbur bırakılmıştım. Miral dikkatle yüzüme bakarken bana dokundu. Oda sessizce izliyor bunu başarmamı bekliyordu. Kafamı iki yana sallayıp sallayıp anahtarı yuvasına yerleştirdim ve döndürdüm. İçeride rutubet kokusu vardı. ve ev gibi değil de sanki savaş alanı gibiydi. O güne giden aklım bir şeyler hatırlamak ister gibi beni adeta zorluyordu.gerci unutamadığım bir şeydi.

Geçmiş

" Anne bak dikkatli  ol"

" Tamam kızım.Ne çok tembihledin "

" Anne lütfen  "

" Seni bekliyoruz erken gel" dedi teyzem.

Annem evden çıktı. Arabaya binip gözden uzaklaşana kadar onu izledim. Daha sonra kapıyı kapatarak eve girdim. İçimi huzursuzluk kaplarken umursamaya çalışarak eve geri döndüm.  Bugün teyzem ve dayımla olacaktım. Gece boyu annem gelene kadar benimle kalacaklardı. Kuzenim Simay bana bakarken elindeki şeyi sallamaya başladı.

" Film gecesi ? " Mutlulukla ellerimi çırparken oda hızla yanıma ulaştı. Kendimizi koltuklara atarken teyzemle dayım, dayımın oğlu eyüp de yanımıza ulaştı. Bir filme o kadar odaklanmıştık ki kapı bile çaldığında neredeyse çok zaman geçtiğini saate bakarak anlamıştım.

" Annem geldi. " diyerek koşarak kapı kulpunu aşağıya indirdiğimde gördüğüm polislerle olduğum yere çivilendim.

" Evde bir büyük var mı kızım ? " dedi orta yaşlı bir polis memuru tam önümde dururken. O sırada teyzem arkamda belirdi dayımla beraber. Eyüp simayla köşede duruyordu. Polis memuru teyzeme bakarak,

" Samira akkuş' un yakını mısınız? " dedi 

" Evet ablam olur kendisi sorun nedir ? "

" Bir kaza geçirmiş. Üzgünüm başınız sağolsun " dedi zorlanarak. ve elindeki annemin eşyalarını teyzeme uzattı.

Şimdiki Zaman

Bana onu kimin dediğini bile hatırlamıyordum. Yavaş bir şekilde içeri girdiğimde annemle olan çerçevelerim gözüme çarpttı.

" Annem "

Miralı elinden tutarak çektim. Miralın gözleri doldu. Tıpkı ben gibi. Tek fark o gözyaşlarını akıtmıyordu bense akıtmaya devam ediyordum.
Yere çöktüm. Oda benimle birlikte çökerken elleriyle yüzümü temizledi.

" Ağlama " dedi. Fısıltı gibi çıkan sesiyle

" Bazen ağır gelir ya herşey. Şuan öyle hissediyorum. Miral ben annemi çok özlüyorum "

Sonrası koca bir sessizlik. Beni tutup kendine çektiğinde sıkı sıkı sarılmaya başladı. Hanii sanki bıraksa ellerinden gidecekmişim gibi. Gözyaşlarımı silerek gülümsemeye çalıştım.

" Evin temizlenmesi gerek  burda böyle otururursak gece uykusuz kalıcaz "

Miral benden ayrılıp ayağa kalktığında elini bana uzattı. Elinden tutarak ayağa kalkıp temizlik malzemelerinin olduğu odaya gittim. temizlik malzelerini çıkarıp salona döndüm. Önce makine tuttum. Annem gittikten sonra hiç bir şeyi almamıştım yanımda. Kitabımın arasında annemin fotoğrafi dışında.Miral arkamdan Vileda çekiyordu. Evi süpürmem bitince de toz aldım. Tam bitti koltuğa kendimi bırakacaktım ki kapı çaldı. Miral ben bakarım dediğinde kendimi koltuğa bıraktım içerden hareretli sesler geldiğinde derin bir nefes aldım.

" Kimmiş ablamın kızı ? " derken kadın içeriye girdi. Karşı karşıya kaldığımızda gözlerim doldu. karşımdaki kadının da benden farkı yoktu.

" Miya ! ? " dedi kadın heyecanla.

"Teyze ? " dedim mululukla.

" Seni tekrar buldum " dedi konuşarak yanıma yaklaşarak bana sarılmasıyla derin bir nefes aldım. uzun zaman olmuştu.

Bölüm sonu... ❤️