Tae pov.
මං එයාව මුලින්ම දැක්ක දවස තාමත් අද වගේ මතකයි ඒ මීට අවුරුදු 5කට කලින්.මං හිටියෙ නම්සන් ටවර් එක ළඟ ඈත බලාගෙන.වෝකල් ප්‍රැක්ටිස් ඉවර වෙලා වෙලාව තිබ්බොත් මං මෙතනට එන්න අමතක කරන්නෙ නෑ.
මගෙ කල්පනාව බිදුනෙ කව්රුහරි ඉකිගහන සද්දයක් ඇහුන නිසා.වට පිට බලනකොටයි දැක්කෙ බෙන්ච් එකක ඉඳගෙන කකුල් දෙක අස්සෙ මූන හන්ගන් අඩන එයාව.මං හිමීට ලගට ගියෙ මොකක් හරි කරදරයක්ද බලන්න.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" අහ්ම් අහ්ම් ම්ම්ම් මේ..ඔයාට මොකක් හරි කරදරයක් උනාද "
මගෙ කටහඩට එයා ඔළුව උස්සල බැලුව.අඩලම ඇස් ඉදිමිලා මූන රතුම රතු වෙලා.ලස්සනයි එක පාරට මට හිතුනෙ ඒක.
"නෑ මං..හොදින් "කදුලුත් පිහදාගෙන එයා හැදුවෙ එතනින් යන්න.
ඒත් ඊට කලින් මං ඉස්සර උනා එයාගෙ අතින් අල්ලපු පාර එයා ආයිම බෙන්ච් එකේ ඉන්ද උනා.ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් මං දිහා බැලුවෙ මේ මොන මගුලක්ද මේ වගේ බැල්මකින්.
" මං දන්නව ඔයා හොදින් නෙමේ.ඔයාට පුලුවන් මට කාතා කරන්න එහෙම කරොත් ඔයාගෙ හිතේ දුක ටිකක් හරි අඩුවෙයි."
"මං ඔයාව දන්නෙ වත් නැතුව එහෙම..."
"ඒක නිසා තමා ඔයාට බය නැතුව මට කතා කරන්න පුලුවන්.මං ඔයාව දන්නෙත් නෑ ඔයා මාව දන්නෙත් නෑ."
එයා කියල ඉවර කරන්නත් කලින්ම මං කිව්ව.මං හිතන්නෙ එයා ඒක පිළි ගත්ත.ලොකු හුස්මක් අරන් එයා ලෑස්ති උනෙ එයාගෙ කතාව කියන්න.
" මට එහෙම විස්තර කරල කියන්න තරම් කතාවක් නෑ.හ්ම්ම්ම්ම්ම්....මගෙ හියුන් එයා එයා මාව දාල ගියා.ගොඩක් ඈතට.එයා ඇක්සිඩන්ට් උනා. එයා නැති වෙලා දැන් අවුරුද්දු එකහමාරක් වගේ වෙනව. ඊට පස්සෙ මං US ගියා.අද තමයි ආයිම ආවෙ.වෙනද මං මෙතනට එන්නෙ මගෙ හියුන් එක්ක ඉතින් මට එයාව මතක් උන නිසයි ඇඩුනෙ ."
මට ගොඩක් දුක හිතුන.
YOU ARE READING
Hug me (Completed )
Fanfictionyou were an incredibly pretty person please don't be like this to me, you know me well 🌜️☀️
