Our Unfortunate Love

1 0 0
                                    

I met you when we are high school.

You're 18 and I'm 16.

Same class and same group of friends.

Napakabait mo at marespeto.

Tinuturing mo kaming mga girls na mga prinsesa.

Hanggat may maitutulong ka gagawin mo.

Sa lahat ng lalaki sa room, ikaw ang pinakamalapit sakin.

Hinahatid mo pa ako pauwi kasi same way lang naman tayo. Minsan pagginagabi tayo sa school ikaw pa mismo ang nag eexplain sa mga magulang ko kung bakit ginabi ako.

Malapit ka na rin sa parents ko, at nakita ko kung gaano sila nagpapasalamat dahil nandyan ka para bantayan ako.

Graduation came, nakagraduate tayo ng may medalya. Napakasaya ko kasi sa wakas makakapagkolehiyo na tayo.

You wished to be an Architect and I wish to be a Neurologist.

Hindi ko inakala na sa araw ng pagtatapos natin magsisimula ang isang nakagandang pangyayari ng buhay natin.

YOU ASK ME IN FRONT OF MY PARENTS TO LET YOU COURT ME.

Of course pumayag naman ako.

Naging tayo after 5 months, we got each other's family at our back.

Naging masaya naman tayo. You were sweet and caring. Hindi kahit kailan nagbago yun.

Napakaswerte ko sayo. Even stress ako during my pre med, you were always there for me. You keep reminding me why I started this. You never forget any of our special dates.

Kahit nahihirapan at busy ka rin. You still make me that cup of coffee. It was my favorite cup of coffee.

Time flies fast. Graduate na tayo, with latin honors pa. And at the same time 4 years na tayo. Everything was going according to what we wished and planned.

We are finally allowed to live together. Those times was the best. Lagi tayong nakaalalay sa isat isa. Kahit nagkakaproblema man minsan ay hindi natin nagawang iwanan ang isa't isa.

We stay together through ups and downs. Our love never disintegrated even how many trials we encountered. I feel so lucky to have you. We planned everything mula sa kasal, bahay hanggang sa pagkakaroon ng pamilya.

How lovely those times are. We are determined that we will end up together.

RG na daw tayo. Yun ang akala ng lahat. Kahit tayo.

Until that painful day...

"Let's separate ways na muna."

Yan ang mga salitang nanggaling sa bibig mo na siyang pinayagan ko naman.

Oo naghiwalay tayo, kasi yun ang dapat.

We both have dreams to chase, yung sakin ay ang mag aral sa ibang bansa para maging neurologist yung sayo ay matanggap sa kompanyang tinitingala mo bilang architect.

We agreed to it kasi sa tingin natin yun ang mas makakaigi.

We separate ways and never heard anything from each other. Pero deep within me, nangako ako na babalikan kita after I reached my dream.

It was hard but that promise kept me going.

After a few years, I finally had the guts to face you.

But it's not to have you back.

It was to finally gave you up.

"Congratulations on your wedding my love"

I happily told you while holding back my tears.

~~~

Yes you met someone new but that person will surely never leave you. Siya ang babaeng kaya kang samahan at damayan sa mga susunod na yugto ng buhay mo. Masaya ako para sayo, dahil kahit hindi tayo hanggang huli naging parte ako ng buhay mo at napunta ka naman sa taong mamahalin ka habang buhay. Go make our dream come true but not with me, with her. 💛

>¥<

Reach for the StarsWhere stories live. Discover now