Broken Days (SUAREZ SERIES #3)

Kabanata 48

Heartwarming

My heart was beating so fast. I felt like I'd ran a marathon the way my heart pounds. It's been years since I felt like this, and it always because of the same person.

Dahan-dahan siyang humiwalay sa yakap habang ako naman ay hindi makatingin sa kanya. I remain my eyes down while I can feel his eyes fixed on me. Hindi ko alam ang gagawin. Tuliro na ang utak ko. Para akong nasa isang labanan na walang nakahandang sandata. It was overwhelming yet nervous at the same time.

"Why can't you look at me in the eye? You shouldn't be ashamed for what you said," he said in between the silence. Mas lalo pa akong kinabahan sa sinabi niya. Hindi ko alam kung paano magre-react. Hindi ko rin alam kung anong sasabihin. Nabablangko ang utak ko.

"I-I think...kailangan na...n-nating bumalik sa loob. P-Paris was waiting for you, right?" pinilit kong magsalita at sabihin 'yon para makaiwas sa tensyon na nararamdaman ko. Maglalakad na sana ako pabalik sa loob nang hawakan ni Edward ang kamay ko para mapigilan ako. Hindi ko na alam kung ilang metro na ang tinakbo ng puso ko pero pabilis pa ito ng pabilis bawat minuto.

"Don't tell me you're ashamed of it?" nahihimigan ko ang iritasyon sa kanyang boses. Nanlaki ang mata ko sa kanyang sinabi at mas lalo pang natuliro at nag-isip ng pwedeng sabihin para hindi niya maisip na gano'n nga ang nararamdaman ko!

"H-Hindi!" I denied so fast and shook my head. Nagtama ang aming mga mata at kahit sa dilim ay kitang kita ko kung paano siya ka seryoso sa usapan namin.

"Then what? No secrets from now on because we're starting over again," he said seriously and coldly. Napahinga ako ng malalim at tumungo.

"I-I'm...just...nervous," nahihiya kong sinabi. Naghintay ako ng sasabihin niya pero nanatili siyang tahimik hanggang naramdaman ko ang malamyos niyang haplos sa aking pisngi pababa sa aking baba. I felt goosebumps and electricity flowing in me. It was...so new and...good. Damn it!

Giniya niya ang aking baba para itaas ang aking paningin patungo sa kanyang mga mata. His eyes were staring directly at me. His whole attention is on me. Even before...his attention was always on me I was just so stupid to ignore it. But now...I am completely taking it all in. Handa na akong tanggapin ang lahat ng atensyon niya sa akin. I will appreciate it everyday and cherish it every moment.

"Don't be..." he whispered. His eyes went down on my lips and my heartbeat doubled. He slowly closed the distance our face and I was so ready to feel him when a voice interrupted us!

"Kuya Edu! Tawag ka na do'n! Ang daya mo daw dahil tumatakas ka sa shot!" boses ni Jonas ang narinig namin! Mabilis akong lumayo kay Edward at inayos ang sarili. Buti na lang madilim dito kung hindi makikita kami ni Jonas sa gano'ng posisyon!

"I'll fucking kill you, asshole," narinig kong malutong na sinabi ni Edward sa kapatid habang si Jonas naman ay nagtataka sa inaasal ng kapatid.

"Problema mo?" nagtatakang tanong ni Jonas. Inignora na lang siya ni Edward at nauna nang umalis. Sumunod naman ako sa kanila.

"Kamusta? Nakapag-usap ba kayo ni kuya Edu?" tanong ni Jonas habang naglalakad kami patungo sa area ng mga Suarez. Maingay kaya kailangan pa ni Jonas lumapit sa tainga ko bago ko siya marinig.

"H-Ha?" nagugulat kong tanong. Kumunot naman ang noo ni Jonas.

"What? 'Wag mong sabihing hindi pa rin? Ang bagal naman!" iritado niyang sinabi sabay iling. Napaawang ang labi ko. For years...inakala ko noon na nagkaroon na ng galit sa akin ang mga Suarez dahil sa gulo na dinulot ko sa kanila noon. But here's Jonas...talking to me nicely like nothing happened before.