Maskeli

- Bölüm 2 -

Evet, katilim. Önce duygularıyla, sonra kanlarıyla oynuyorum. Ama nefret etmeyin benden. Kötü biri değilim ki ben. ATM'leri parçalamadım. İçi dolu otobüsleri molotoflamadım. Kendimden kaç yaş küçük kızların hayatını zorla karartmadım. Çürük binalar yaparak yüzlerce kişinin hayatını elinden almadım. Her zaman belli kriterlerim oldu benim. Uymayan kimsenin kanına değmedi ellerim. Ve dediğim gibi; ben kötü biri değilim.

Tanısanız çok seversiniz beni. İnanın kurbanlarım bile tebessümle ayrıldı dünyadan beni tanıyarak öldüklerinde. Kimisi öldüğünü bile öldükten sonra anladı; benim öldürdüğümü anlaması imkansızdı. Ama çoğuyla konuştum. Anlattım derdimi. Birazdan tenine değecek neşterin çantamdan çıkma sebebini anlattım. Tebessümle karşıladılar o yüzden genelde ölümü.

Öyle bir etkim vardı ki, kişiliği ne olursa olsun, gözlerini açıp beni gördüğünde eli kolu bağlı şekilde bir yerde yattığını unutup gülümsemeyen olmadı hiç. Ölümlerinden benim değil kendilerinin sorumlu olduğunu anlattım onlara hep. Ve onlar da hep anladılar bunu. ''Bu hayatta ölmeden önce seninle sevişmenin tadını almış olmak kendimi şanslı hissettirdi, teşekkürler..'' diyen çok oldu. Kimisi göreceği son yüzün benimki olmasından dolayı mutluydu. Son bir öpücük isteyen de çok oldu. Sadece bir tanesini öptüm. Öldürdükten sonra. Ah o ''bir''. Kriterlerime lanet okuduğum tek cinayetim. Of lanet..

Size dürüst olacağımı söyledim. Ama anlatırken ertelemeyeceğimi söylemedim. O yüzden ''bir''i öğrenmek için biraz beklemeniz gerekecek.

------

Arkadaşlar bu benim yeni hikayem. Beğenir misiniz bilmiyorum ama -her ne kadar asla o seviyeye erişemeyeceğimi bilsem de- Dexter gibi bir katil daha katmak istiyorum edebiyat dünyasına. Ama bu Serhat Halis gibi bir Dexter uyarlaması değil. Sıfırdan başlattığım bir karakter. Fikirlerinizi, yorumlarınızı bekliyorum. Şayet okumadıysanız da Serhat Halis'e de bir göz atmanızı öneririm..:) İyi okumalar..:)