Welcome To Sky Blue Cafe BxB (Ongoing)

Chapter 5

Worthless

Yuan POV

Maaga ako naging ngayon dahil na din parating si daddy gusto ko man siyang kausapin pero hindi pa yata oras para makapagusap kami malaking galit saakin nun kaya naligo nalang muna ako habang naliligo ako naisip ko sinabi ni father na na wag magtatanim ng sama nang loob at màging makumbaba pero paano kapag yun taong yun ayaw naman akong kausapin at ganun din naman ako pero wala paring mangyayari hanggang sa makarinig ako nang Isang tawag galing sa labas nang akin kwento "Yuan gumising ka na oras na parang pumasok ka sa school at pauwi na din daw daddy mo dito"binilisan ko nalang ang akin pagkaligo at nagbihis dali dali ako bumaba at kumain pagkatapos nang lahat dumaretso na ako sa akin sasakyan papuntang school.

Habang nagmamaneho ako may mga batang nagmamalimos kumakatok sa mga sasakyan at ang iba umaakyat sa jeep may mga sobre na dala  may papalapit sa akin sasakayan na Isang  babae na medyo matanda na may buhat buhat na Isang sanggol kumatok sakin bintana "kuya pahingi po nang pagkain para lang po sa anak ko" tinitignan ko lang to habang unti-unit bumubukas yun bintana ko kumuha na din ako nang pera sa bulsa ko at inibot ko sa kanila ang sikwenta pesos sa bulsa ko at ganun din ang pasasalamat niya malaking bagay din daw to sa kanila ngumiti nalang ako at sinara yun bintana at dumaretso sa school.

Nakarating na ako sa school dahan dahan ko pinark ang aking sasakyan pagkababa ko may tumawag sakin"yuan himala nalate ka yata" ginulo ko nalang ang kayang buhok at sabay na kami ni sean pumasok sa klasi namin sa physics chemistry pag-akyat namin sa hagdan ay nakatinginan kami dahil may nagsasalita na yun prof na si Ms.Domingo ang matanda dalaga na hindi pa nagkakajowa kahit laging masungit lalo na sa dalawang naglalambigan sa klasi niya kailangan màging focus kalang sa pinagaaralan at ngayon nandito na kami sa pintuan ni Sean nakatingin ang lahat samin si Ms.Domingo parang mangangain sa sobrang nagaapoy ang kanyang mga mata samin dalawa ni Sean buti nalang talaga kasama ko siyà kung hindi ako lang mapapahiya nang ganito at Ang mga siraulo kong kaibigan tawang tawa ang kanilang mukha mamaya lang kayo sakin.

"Ano gagawin natin yuan" Sabi sakin ni Sean tumingin lang ako sa kanya pero narinig yata ni Ms.Domingo ang kanyang sinabi kaya sumagot Ito "hawakan ninyo libro na magkabilaan kamay habang natuturo ako at kailangan ninyo masagot ang aking mga katanungan." Nagkatinginan kamiñg dalawa ni Sean na parang natutuwa pa kami sa ginagawa namin dahil ba may kàsama kami sa ganito siraulo din tong si Sean kahit kailan

Tinawag na kami ni Ms.Domingo at nilagyan kami nang tig dalawang libro sa magkabilangan kamay ganun din si Sean nasa kanan ako at siya man ay nasa kaliwa.

Tumingin lang ako sa mga kaibigan ko na nagpipigil nang mga tawa lalo na si ranz naumpisa na magturo si Ma'am habang kami ni Sean focus ko lang sa kanya dahil tatanungin kami pero habang tumatagal sa kamay namin ang dalawang libro nangangalay na ako parang gusto ko nang bumitaw sumasakit na siguro ganun na din si Sean  pero nagsalita Ito "Ma'am Tama na po hindi na kàya nang kamay ko sumasakit at nangangalay na"
Sumagot naman si ma'am "so kailangan ko kung bakit kayo nalate dalawa alam ninyo naman na ayaw na ayaw ko sa estudyante na late Diba" tumahimik ang lahat ganun din si mam nakatingin sila sa likod ko unti unti akong humarap pagkaharap ko.

"Dad" ang tanging ko lang na bangit nakatingin Ito sakin habang nakapatong ang dalawang libro sa akin kamay.
"Wala ka parin pinabago wala ka parin kwentang Bata ka college ka na kalokohan parin yan sa isip mo ah" gusto  kong sumagot sa kanya pero walang lumalabas sa bibig ko kundi luha sa aking mga mata tagos sakin akin puso ang kanyang mga sinabi "wala kang mararating sa buhay mo nagenginering ka pa kung papabayaan mo din pagaaral mo edi sana hindi kanalang nagaral nagsasayang ako nang pera sa walang kwentang bagay" sumagot na ako hiñdi ko na kaya ang bigat nang puso ko "ganun pala ako para sainyo walang kwenta halata naman nawala akong kwenta para sainyo pinagalitan ninyo ako sa tapat nang nakakarami well I'm used to it.

"Sumasagot ka na ngayon sakin?"binagsak ko libro na hawak ko at tumabok palabas sa room may mukha pa ba akong ihaharap sa kanila na napahiya na ako Isang beses lang ako nalate na hindi ko alam wrong time naman talaga ngàyon, ngàyon pa talaga nangyari pumunta ako sa parking lot at nagdrive Hindi ko alam saan ako pupunta ngayon gusto ko munà magpakalayo-layo sa ngàyon wala akong ihaharap.

Patuloy lang ako sa pagdrive hindi ko tinitignan Ang cellphone ko na panay ring siguro mga kaibigan ko magaalala sakin kitang kita nila nangyari sakin paano ako pagsalitaan ni dad anong mukha ihaharap ko sa kanila nahihiya ako sa ngàyon kahit alam nilà na ganun yun dad ko.

Nahinto ako sa Isang bar "Parhouse  of the Manila" pumasok ako dito at naupo kasabay na may mga babae natumabi sakin na may pinapainom Isang maliit na alak at agad ko naman tong ininom  nagpakuha ako sa kanya nang Isang bote at agad naman nitong ginawa "yuan bakit ka nandito" tumingin lang ako Dito agad naman tong tumabi sakin si ivan ang may ari nang tinatambayan namin cafe.

Dumating na yun babae na inutusan kong kumuha nang Isang Bote agad ko tong ininom pinabayaan ko lang siyà dumaldal nang dumaldal Basta ako iinom lang ako nang inom hanggang sa umiikot na ang aking paningin.