Marine:Red-Head(Complete)

Chapter 4-Thank you

"Bernard? Wazzup?"I answered my phone.

"May ginagawa ka ba?"

"Actually meron. Mekaniko ako ngayon,inaayos ko 'yong kotse ng younger sister ko. Bakit?"

"Magkita tayo. Pumunta ka dito sa studio ko at two PM sharp."pagkawika noon ay naputol ang linya.

Nagdidikit ang kilay na tiningnan ko ang phone ko.

Patayan ba naman ako ng tawag!

Mukhang mainit ang ulo ng ulol na 'yon. Ang nakakainis pa ay nag-uutos ang paraan ng pagsasabi niya. Ang kapal! Pinapag-init niya ang ulo ko!

Bakit naman kaya ako pinapapunta ng ulol na 'yon?

Anong oras na ba..

Noong tingnan ko ang wrist watch ko..

One forty five na! Shit! Ang gago papupuntahin ako ng gahol na sa oras!

Bumaling ang tingin ko sa Hummer Lux ni Lee. I tsked. Inilabas ko ulit ang phone ko at tumawag sa isang auto shop. Tumawag ako ng mekaniko at pinapunta sa address ng mansyon namin.

Dinampot ko ang dog tag ko sa ibabaw ng hood ng kotse at isinuot. Ipinasok ko iyon sa loob ng hanging sando ko. All of us soldiers wear a dog tag as a necklace.

I ride my Harley. Mabilis kong pinaharurot ang bike ko. Sa tantya ko ay kaya kong makarating sa studio ni Bernard ng kulang kinse minutos. Hindi naman iyon ganoon kalayo dito.

Nakapang-bahay lang ako na shorts at sneakers.

Nakarating ako sa studio ni Bernard ng one fifty nine PM. Inis akong pumasok sa loob. Malakas kong ibinalya ang pinto.

"Fuck you ka Bernardo! Papupuntahin mo ako dito ng alangan na oras! Anong trip mo?!"

Natigilan naman ako noong mapansin ko  na madilim ang hitsura ng mukha niya. Tiim din ang bagang niya.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa braso. Walang imik na basta na lang niya akong hinatak palabas ng studio niya.

"Hoy~~ano ba?!"

Halos kaladkadin niya ako.

"Saan ba tayo pupunta?!"

Hindi siya sumagot hanggang sa makarating kami ng parking. Binuksan niya ang passenger side ng Montero niya at isinalya ako sa loob.

"Teka~~"pabagsak niyang isinara ang pinto at umikot sa driver's seat."'Yong bike ko!"I hissed when he sat on the driver's seat.

Lalabas pa sana ako pero pinaharurot niya kaagad ang sasakyan.

"Hoy iyong bike ko sabi!"

"Mamaya mo na lang balikan iyong bike mo."walang emosyon niyang wika habang sa daan pa din nakatingin. Sa wakas umimik din.

"Akala ko ay napipi ka na dyan. Ano bang nangyari?"

He sighed. Itinigil niya ang sasakyan sa isang tabi. He looked at me.

"What happened? Its just one of the most multi-awarded artist and painter--Pacita Abad--passed by on my studio only to criticized my work. Sabi pa niya ay kulang daw sa passion ang gawa ko."masama ang loob na wika niya.

"Ganon? Bulag ang Pansit na iyon!"biglang uminit ang ulo ko kaya hindi ko napigilan na mapabulalas.

He sighed again.

"Hindi niya nagustuhan ang gawa ko. At isa pa malapit na ang painting exhibit ng lahat ng pintor sa buong Pilipinas kaya kailangan ko ng makagawa ng obra maestra na ipanglalaban sa araw na iyon."