I Prayed for Countless Days

Chapter 26

Camille: lalabas na bukas si Shantal ng ospital, maghahanda ang barkada sa bahay nila para magcelebrate…hindi ka ba pupunta?

Laurence: gusto ko, pero nahihiya akong humarap sa kanya. Dahil sakin napahamak sya .(crying)

Camille: E aalis kana sa isang araw, tingin ko dapat magpaalam ka man lang sa kanila lalo na kay Shantal..

Laurence: ang tanga tanga ko, dahil hinayaan ko syang mawala sakin, hindi ko man lang sya pinahalagahan, at ngayon kung kelan wala na sya sakin, tsaka ko pa nalaman ang halaga nya sakin.

Camille: kaya nga gumawa ka ng paraan para malaman nya na mahal na mahal mo sya, malay mo maging okay ulit kayo.

Laurence: may…

Camille: may ano? Don’t tell me, may iba na syang mahal..

Laurence: ………………….

Camille: sino?

Laurence: si Calem…

Camille: WHAT??????

Laurence: ako ang may kasalanan nito e, kung hindi ko sya binalewala at hinayaan na laging si Calem ang gumagawa ng mga bagay na ako dapat ang gumagawa, hindi sana to mangyayari., hinadi dapat sya magmamahal ng iba.

Camille: mali sya ng minahal, hindi dapat si Calem…

Laurence: please Camille, wag kang gagawa ng bagay na makakasakit kay Shantal..

Camille: hindi ako papayag na mawalan ng saysay ang lahat ng ginagawa ko para kay Calem.. akin lang sya Laurence, akin lang..

Laurence: wala ka ng magagawa, nandyan na yan.

Camille: hindi ako kasing hina mo Laurence..hindi ako yung tipong iiyak na lang at lalayo dahil iniwan ako ng taong mahal ko. Gagawin ko ang lahat para bumalik sa kin si Calem kahit pa masaktan ko si Shantal..

Laurence: marami kang makakalaban pagsinaktan mo si Shantal Camille, kaya please, tigilan mo sya..

Camille: kahit gano pa sila karami, wala akong pakielam. Hindi ako magpapatalo Laurence.

SHANTAL’S POV

Calem: lalabas kana bukas dito, I’m sure excited kana.

Shantal: sobra, bored na bored na ko dito. Wala akong ibang ginagawa dito kundi kumain matulog at uminom ng gamot. Kakasawa.

Calem: ikaw kasi, bakit sumakay ka pa sa gagong yun, yan nadamay ka pa sa aksidente.

Shantal: ako pa talaga ang sinisisi mo ha. (FYI kasalanan mo to, kung hindi ka nagpacharming sakin edi sana hindi ako nakipaghiwalay kay Laurence at hindi sana kami naaksidente.)

Calem: simula ngayon ako na ang driver mo para siguradong safe kang makakarating sa pupuntahan mo.

Shantal: nandyan naman si Adrian e, pwede ko din syang maging driver..

Calem: hindi. Ako lang ang pwede, wala din akong tiwala dun baka mamaya, mabalitaan ko na lang na nasa morgue kana. Hahaha

Shantal: hahaha. Patawa ka, dami mong alam..

Calem: sus, ang mukha…pikon na naman.

Shantal: ikaw kasi, pang-asar na naman.

Calem: pero seryoso, ako na ang magiging driver mo. Ayokong mamatayan ng bestfriend noh..

Shantal: oo na, paulit ulit e..

Adrian: goodmorning Sha..kamusta pakiramdam mo?

Shantal: ito keri na. gusto ko na talagang lumabas dito.

Adrian: don’t worry, ako bukas ang maghahatid sayo pauwi.

Calem: hindi, ako na. ako ang maghahatid sa kanya bukas.

Adrian: ako na..

Calem: ako..

Adrian: ako nga sabi e..

Calem: ako na..

Shantal: hephephep. Ganito na lang para walang away. Dalawa kayong maghahatid sakin. Gamitin na lang natin yung sasakyan ni Calem..

Calem: mabute pa nga. Para wala ng gulo.

Adrian: tama, dun kauupo sa tabi ko Shantal.

Calem: bakit kelangan sa tabi mo pa?

Adrian: e kasi ikaw ang magdadrive diba?

Calem: sige na nga. Hays

“ang kulit talaga ng dalawang to, pero atleast in the end, nagkakasundo pa rin sila. Pakiramdam ko tuloy princess  ako, alagang alaga ako ng dalawang to e. Ang swerte ko talaga sa dalawang to. :) haba ng hair pinagaagawan..haha”

Adrian: huy.. baliw lang? natawa mag-isa..

Shantal: ang cute nyo kasing tignan e. parang aso’t pusa.

Adrian: naku hindi ako aso lalo namang hindi ako pusa, yang katabi mo mukhang aso..

Calem: ang yabang  mo ah, gusto mo ba talagang maghalo ang balat sa tinalupan.

Adrian: aba aba, naghahamon..

Shantal: tigilan nyo na nga yan, para kayong mga bata.

Calem: ang yabang kasi ng kaibigan mong to e.

Adrian: mana lang sayo.

Shantal: tama na nga yan. Tulungan nyo na lang akong magligpit ng gamit ko para bukas makauwi agad tayo.

Adrian: buti pa nga. Hoy lalaki ayusin mo yun.

Calem: ALILA? Makautos e..

“haha..away away din, ang kukulit naman e, mag-aayos lang ng gamit lagi pang nag-aaway. Pero infairness, nagtutulungan sa ibang bagay..ANSAVE naman ng dalawang bugok na to :)“

Adrian: tulungan mo nga ako dito.

Calem: san ba to dadalhin ha..

Adrian: try mo dun sa rooftop.

Calem: pilosopo talaga.

Adrian: obvious naman kung saan e. dun oh…

Calem: o hawakan mo to.

Adrian: utos ko, utos din sya..

Calem: wag na ngang umangal.

“pagganito ang makakasama ko sa araw araw, maloloka talaga ako. :)”