Nasa kwarto ako nag hahanda dahil pasukan na-naman.I am now on my last year in high school and today is our final exam.
Pagkatapos kung ihanda ang lahat agad akong bumaba ng hagdan para mag agahan,on my way downstairs narinig ko na namang nag sisigawan sina mom and dad sanay na ako dyan kaya nag patuloy nako.
Ohhh hija papasok kana ba?Manang loleng asked me I only nodded with her for the response.
Ohh siya sige na umupo kana at ipag hahain na kita.
I was sitting in our dining table when both of my parents came na parang walang nangyare sobrang sakit kase na makita na na nag aaway sa harap mo ang mga magulang mo halos araw araw ganun na lang ang cycle ng buhay ko .
Ang sarap pumunta sa lugar na walang makaka kilala sayo tapos dun mo isisigaw lahat ng sakit na nararamdaman mo.
Gustong gusto ko sa kanila sabihin yung nararamdaman ko, na bakit? pa nila ako ginawa sa mundo kung puro sakit lang ipaparamdam nila . Deserve ko bang masaktan??
I can't take this pain any longer.sobrang sakit sa part na marami kang gustong sabihin pero mas pinili muna lang na sarilinin,sana hindi na lang sila pumasok sa ganitong sitwasyon ako yung mas nahihirapan ,i'm the only one who's suffering from their mistakes.
Minsan nakakainggit yung mga kasing edad ko kase.. sila may nadadala na parents sa school kapag kailangan like meeting or family day,kahit simpleng bagay na yun kinaiinggitan ko.
Lumaki ako at nasanay ako na hindi nag o-open ng problema ko sa mga magulang ko .
kaya masasabi ko na swerte yung ibang bata na buo yung pamilya nila kahit mahirap ang buhay sama sama nila itong hinaharap ng mag kakasama .
Broken family are the worst problem in my life.
I'm always praying that my future kids will never expereince a broken family like me because i know how hard of being a broken fam.
-I KNOW I'M NOT GOOD BUT I'M TRYING MY BEST.
