Her günkü gibi bugün de yalnız ve hisirtisiz bir şekilde kalkmıştım. Okula gitmek için hazırlanmaya başladım.Okula otobüsle gidiyordum. Otobüsü gördüğüm an yetisebileceksem koşmak benim için bir refleks olmuştu. Çok mutsuzdum her zaman olduğum gibi. Mutsuz ve huzursuz... Otobüsün okul durağına varmasini bekleyene kadar kitap okuyordum(Eger otobüs sıkış pıkış değil ise). Durağa geldiğimde hemen otobüsten inip okula gidiyordum. Sabahın sessizliği her yönden iyiydi. Okula vardığımda samimi olduğum kisilere "Günaydın"diyor ve yerime çantami bırakıp sınıftan hatta okuldan çıkıp okul bahçesinde boş bir alana geçiyordum(genelde). Çok zor yalnızlık biliyorum ama yalnizken daha rahat hissediyordum kendimi.
