Childhood Series 1: Hate to Remember You (Completed)

Chapter 33

Paggising ko kinabukasan ay agad akong napalingon sa tabi ko ngunit wala na akong nakita roon.

Did he left already?

I am  kinda disappointed because I am expecting that he will be the first person that I will see when I woke up.

Agad akong nag-ayos at bumaba para malaman kung tuluyan na bang nakaalis si Mathius. Pagbaba ko ay agad kung nakita si mama na nagtitimpla ng kape.

“Oh, anak. Magbreakfast ka na.” bungad ni mama ng makita ako. Agad naman akon naupo sa upuan para mag-umpisa ng kumain.

“Si Mathius pala ma?”

She smiled. “Maagang umalis anak. Ang sabi niya ay susunduin ka daw niya mamaya.” Tumango tango naman ako at nag-umpisa ng kumain. Kahit wala akong gana  ay pinilit ko pa rin ang sarili ko na kumain para magkalaman anng tiyan ko.

Hindi maiwasang sumagi sa isip ko ang nagyari kagabi sa amin. I can’t help but to blame myself for giving in to him. Parang noong nakraang araw lang ay todo payo pa ako sa sarili ko na tatanggalin ko na ang nararamdaman ko sa kanya but I ended up showing it more. Feeling it deeper. Hindi ko naman ikakaila na kahit gaano pa ako kagalit sa kanya ay mahal ko pa rin siya. Marupok eh. Yeah, I love him but that doesn’t mean that I’ll stop what I already planned to do. I will stay make him pay for what he did to me. Kapag nasaktan ko na siya saka lang ako makakalaya sa sakit na ppinadama niya sa akin.

But will it be worth it?

Kapag ba nasaktan ko siya ay magiging masaya na ako ng tuluyan? I sighed. I don’t know but I wouldn’t know the answer if I wouldn’t do it.

Napalingon ako sa cellphone ko ng bigla itong tumunog. Tinignan ko ang screen at pangalan ni Lila ang nakalagay. Oo nga pala, hindi pa kami nakakapag-usap mula nong lumabaas kaming dalawa.

“hi, besh!” bati niya sa kabilang linya.

“Hoy, gaga! Kamusta ka na? bakit hindi kita nakita paggisng ko. Di mo man Lang ako dinalaw sa ospital non.” Kunway pagtataray ko.

“Sorry na beshy, medyo naging busy lang. you know, bumalik na ako sa pamilya ko. Sa akin na pinamahala ni papa ang law firm namin. Saka  nagkaemergency kasi non sa company namin kaya iniwan  na kita kay Mathius  dahil alam ko naman  na aalagaan  ka non.” Paliwanag nito. Napabuntong-hininga naman ako. Buti naman ay umuwi na siya sa kanila. Medyo naaawa nga ako sa kanya ng pinalayas siya nila tito dati. I also offered na dito na lang siya sa amin but she refused, kahit ang alok kong trabaho ay tinanggihan niya. Such an independent  friend. Never siyang nagpalamang sa kapwa niya lalo na kapag alam niyang  nasa tama siya. And I am proud with my best friend. Such an amazing lawyer.

I smiled lightly, “Buti naman besh kung ganoon. Anyway, dadalaaw ako dyan sa inyo one of these days. Miss na kita eh.”

“Sure besh! Sige na kinamusta lang talaga kita.”

“See you soon besh!”

Pagkapatay ng tawag ay agad akong naligo para puntahan si Yumi sa bahay ni papa. Medyo malapit lang naman yun dito. Mula kasi ng bumalik siya sa amin ay bumili siya ng bahay malapit lang dito sa bahay namin. Isang kanto lang naman ang pagitan. Gusto ko sanag dito na lang siya tumira pero alam ko namang di papayag si mama kaya di ko na rin isinatinig pa iyon.

Pagdating ko sa village nila ay agad akong nagdoorbell na agad namang pinagbuksan ni yaya minda, medyo kilala na ako dito since kapag may oras ako ay lagi kong  dinadalaw si dad dito, madalas kasama si Yumi.

Iginiya ako ni manang sa pool area at doon ko nakita si Yumi na enjoy na enjoy sa paglalangoy sa kiddie pool na pinagawa ni papa paa talaga sa kanya. He loves to spoil his grand daughter so much. Siguro dahil na rin sa hindi niya kami naalagaan  nong mga bata kami kaya sinusulit niya ang pag-aalaga ngayon sa apo niya.