ကျွန်တော့်ဘဝကပျော်ဖို့ကောင်းခဲ့တယ် အဖေရယ်အမေရယ် အဖေနဲ့အမေကလဲအရမ်းချစ်ကြတယ်။ကျွန်တော်လိုချင်တာမှန်သမျှလုပ်ပေးတယ်။ထိုနေ့
"Appaဘယ်သွားမလို့လဲ"
"အော်appaနဲ့ommaကလေ Jungမိသားစုဆီသွားမလို့သားရဲ့"
"သားလဲလိုက်ချင်တယ်"
"မလိုက်ပါနဲ့သားရယ်"
"ဟာ မရဘူးလိုက်မှာ"
"သားappaပြောတာနားထောင်နော် သားကကျောင်းတက်ရအုန်းမှာလေ နောက်ပြီးအိမ်စာတွေလဲလုပ်ရအုန်းမှာလေ"
"ဟင်အင် သားလဲလိုက်ချင်တယ် အီး~~~~~"
"သား ommaတို့ကခနလေးပဲသွားမှာနော် သားအိပ်လိုက်နိုးလာတဲ့အချိန်ကျရင် ommaဘေးမှာရှိနေမယ်"
"တကယ်လားomma"
"တကယ်ပေါ့ သားလေးရဲ့"
"ဟုတ် အဲတာဆိုသားသွားအိပ်တော့မယ်"
"အွန်း သွားသားလေး"ဘယ်သူသိမှာလဲ ထိုနေ့ကထိုကောင်လေးသူ့အမေကိုနောက်ဆုံးတွေ့ရတာကို
"အီး~~~~~~သ သခင်လေး"
"အန် ကြီးမြ ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဟင့် သခင်မကြီးတို့လေ ဟင့်"
"မေမေ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဟင့် သခင်မကြီးတို့ကားမှောက်ပြီး ဆုံးသွားပြီတဲ့ အီး~~~~~"
"ဟာ ကြီးမြကလဲမနောက်ရဘူးလေ မေမေကကတိပေးထားတယ် သားနိုးရင်ဘေးမှာရှိနေမယ်တဲ့"
"သားငယ်လေးရယ် ဟင့်"ထိုနေ့တွင်Jeonအိမ်တော်၌ဓားပြမှုတစ်ခုဖြစ်ပွားခဲ့လေသည်။
"အားလုံးလက်မြှောက်"
"ဟုတ် ဟုတ်"
"ဟိုကလေးကိုခေါလာခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါboss"
"သခင်လေးကိုမထိနဲ့"
"ဟာ အဖွားကြီး အသက်မသေစေချင်ရင် ရှေ့ကဖယ်စမ်း"
"မဖယ်ဘူး"
"ဖယ်လို့ပြောနေတယ်နော်"
"မဖယ်"ဒိုင်း ဆိုသောအသံတစ်ခုနဲ့အတူအန်တီကြီးတစ်ယောက်မြေပြင်ပေါသို့လှဲကျသွားခဲ့သည်။
YOU ARE READING
ကျွန်တော်တို့ကြားကအမုန်း
Fanfictionလူနှစ်ယောက်ကြားကအမုန်းတရားကိုဘယ်လိုချေဖျက်ကြမလဲ။ လူႏွစ္ေယာက္ၾကားကအမုန္းတရားကိုဘယ္လိုေခ်ဖ်က္ၾကမလဲ။
