Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
Bölümlerin uzunluklarını nasıl buluyorsunuz? Sizce daha uzun olmalı mı yoksa böyle iyi mi?
Ve hikayenin gidişatı sizce nasıl? Düşüncelerinizi yazarsanız çok sevinirim.
İyi Okumalar Dilerim♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamamdır." Dedim ve eldivenlerimi çıkarttım. "Bir kaç gün ayağını pek zorlama dikişler zarar görmesin. Onun dışında bir sorun yok."
"Teşekkürler." Diyip sedyeden kalktı.
Dışarıya çıkacağı sırada durup arkamda dikilen Ercüment'e baktı. "Komutanım siz de bir yaranıza baktırsaydınız."
Ercüment de mi yaralıydı?
"Gerek yok Gökhan, sen git dinlen hadi."
Gökhan bir şey demeden dışarıya çıktı.
"Oturun şöyle de yaranıza bakayım."
Bakışlarını kapıdan çekip bana çevirdi. "Gerek yok."
"Neden gerek olmasın? Bunun için buradayım ben. İzin verinde bakayım." Dedim hızla.
"Gerek yok dedim ya doktor." Dedi sertçe.
"Kendin diyorsun, doktor! Bir bakayım en azından ciddi bir şey mi değil mi."
"Eminim hastaneden kovulan bir doktor ile sağlık bilgilerim aynıdır. Kendim anlarım ciddi mi değil mi." Dedi alayla.
Yanımdan geçip gitti.
Egolu demiştim değil mi? Kendini beğenmişte demiştim? Bir şey daha ekliyorum oraya, aynı zamanda kaba herifin tekiydi.
Madem aynıydı sağlık bilgimiz ben niye buradaydım? Askerini niye buraya getirdin?
İşim bittikten sonra karakoldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Topuklu ayakkabılar bu yol için pek uygun değildi ama yanımda getirdiğim bütün ayakkabılar topukluydu. Sadece bir tane spor ayakkabı getirmiştim yanımda düz olarak oda her kombinime uygun olamazdı.
Yürümeye devam ederken ayağımı bir yere takıldığını hissettim.
"Hayır ama ya." Diye mırıldandım. Ayakkabımın ince topuğu çamura saplanmıştı. O kadar da dikkat etmiştim olmasın diye.
"Buralara uygun değilsin doktor."
Kafamı kaldırıp sesin geldiği yere baktım. Ercüment ellerini ceketinin cebine koymuş, sallana sallana bana doğru geliyordu.
İlk defa üniforma dışında bir kıyafetle görmüştüm onu. Böyle de oldukça yakışıklıydı.
Kendine gel Leyla. Şuan konumuz bu mu?
Ayağımı çamurdan çekip Ercüment'e döndüm.
"Yanılıyorsunuz komutanım." Dedim alayla. "Bence tamda buraya uygunum."
