Those Hidden Feelings

Chapter 1

"Win it's okay. Tahan ka na, they're in God's hands na kaya wala na tayong dapat na ikabahala pa" the older among the two kids said as he rubbed his hand on the back of the younger who keeps on crying.

"Bakit namam ganun? Masyado na ba akong makulit kina Nanay at Tatay at iniwan na nila ako? Ikaw ba? Makulit ka din kaya iniwan ka na din ng Mama at Papa mo?" tanong ng nakababata. Natahimik ang nakatatanda, thinking of the right words to say to the younger.

"See? Hindi ka makasagot. Parehas tayong makulit kaya iniwan na tayo ng mga parents natin. Paano na tayo ngayon?" iyak nang iyak ang nakababata kaya niyakap siya ng nakatatanda na ngayon ay umiiyak na rin.

"It's not like that. May accident lang na nangyari sa kanila. But don't worry they're safe now. And we'll be safe here too" sabi ng nakatatanda habang yakap ang nakababata. Parehas silang umiiyak habang nagyayakapan.

Nagising ako dahil sa naramdaman kong likidong dumaloy mula sa aking mga mata.

It's that dream again.

That dream keeps on coming to me once in a while now. I don't what is it nor who are those. They're kids and I don't know them.

What I don't understand is why am I crying when I wake up after those dreams? I feel the sadness that that younger kid in my dream. Ramdam ko ang lungkot niya.

Pinahid ko ang mga luha sa aking mga mata na hindi ko namalayang patuloy pa rin pala sa pag-agos. Ang lungkot ng nararamdaman ko. The same sadness on that kid's eyes on my dream.

Tiningnan ko ang orasan sa may side table ko, it's half past 6, an hour and a half earlier before my first class begins. Kaya naman bumangon na ako at niligpit ang aking higaan. Tumungo sa banyo upang maligo but felt defeated when I reached the banyo, andun si Kuya Arguss at naliligo.

"Kuya bilisan mo jan!" hiyaw ko sabay katok nang malakas sa pinto ng banyo. Makupad kase ito kung maligo, yung parang hindi nakapagligo ng ilang linggo sa tagal.

"Malapit na ako matapos Seb! Wait lang!" sigaw niya naman mula sa loob ng banyo.

Ah, hindi pa pala ako nakakapagpakilala sa inyo. So while waiting, kain na lang muna ako ng breakfast na gawa ng aking magandang mama at magpapakilala na muna ako sa inyo.

"Mama, Papa... Good morning po" syempre binati ko na sina mama at papa na nadaanan ko sa may sala nanonood ng unang hirit sa tv.

"Morning nak. Kain ka na lang ng breakfast sa kusina. Wag mo na antayin kuya mo, alam mo naman yun" sabi ni mama. Si papa tumango lang saka ngumiti tapos nanood ulit.

So ayun na nga, I'm Sebastian Lim, 20 years old and a third year college student taking business administration.

Yung nasa banyo kanina, si kuya yun. Arguss Lim, kapatid ko but not really kapatid by blood.