Ahsef

3.Bölüm: ❛Yara❜

Bölüm sonuna doğru yaptığım değişikliği fark edeceksiniz. Böylesi daha sağlıklı oldu. Çok heyecanlıyım. Düşüncelerinizi merak ediyorum.

Keyifli okumalar!

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın :)

Wattpad : veskerazem

Instagram : veskerazem

3.Bölüm: ❝Yara❞

Kendime gelir gelmez hemen annemi aramış, ne zaman geleceklerini sormuştum. Zaten geliyor olduklarını söylediğinde biraz rahatlamış olsam da korkum hâlâ had safhadaydı. Ne yapacağımı bilemezken en iyisinin annemleri bekleyip, onlar gelince de durumu onlara açmak olduğuna karar verdim. Mutfaktan ayrılıp salona geçtim ve ışıkları da kapatmadım. Annemlerin erken gelmesini dileyerek koltuğa oturdum.

Zilin çalmasıyla birlikte hızla ayağa kalktım ve kapının önüne gittim. Açıp açmamak konusunda düşünürken babamın seslenmesiyle hızla atan kalbimi de tutarak kapıyı açtım. Annemle babam salona geçtiklerinde bende peşlerinden gittim. Annem üzerindeki ceketi çıkarırken bana bakmaya başladı ve gözlerini kıstı. "Ne oldu sana betin benzin atmış?"

Annemin sorusunun ardından babam bana daha dikkatli bakmaya başladığında dudaklarımı ısırmaktan vazgeçerek konuşmaya başladım. "Bir adam vardı... Ben camdan bakıyordum, değişik hareketler yaptı. Tehdit eder gibiydi."

Annem, "Sarhoştur," derken; babam, "Yarın bir sorarım. Öğreniriz işin aslını," dedi ve biraz daha rahatlamamı sağladı.

"Tamam," diyerek konuyu kapattım ve onlara günlerinin nasıl geçtiğini sordum. "Çok güzeldi," diyen anneme bakıp gülümsedim. "Baban yemeği biraz fazla kaçırdı," diyerek babama gözlerini devirdi. "Sanki ben hiç yemek yapmıyormuşum gibi. Aynı yemeği bende yapıyorum, böyle iştahlı yemiyor."

"Operasyondan geldiğim için karnım açtı gülüm, o yüzden yedim."

"Sus, konuşma Kenan!" sinirli konuşmasının ardından annem salondan çıkarken babam da peşinden gitti. Onların aralarındaki ilişkiye gülerek odama döndüm. Olayın şokunu atlatmış gibiydim fakat üzerimdeki etkisi hâlâ gitmemişti. Beklemeden üzerimi değiştirip yatağın içine girdim ve gözlerimi kapattım. Bu defa uykuya dalmamın daha kısa süreceğine emindim.

***

Sınıftaydım. Öğrenciler resim yaparken onları izliyordum ama Mehmet'e karşı daha da dikkatliydim. Arkadaşı Cüneyt'le konuşarak resmini çiziyordu. Birden yüksek sesle Cüneyt'e bakarak, "Babam bugün Kars'a gidecekmiş biliyor musun?" dedi. Sanki duymamış gibi yaparak onu dinlemeye devam ettim. "Ağabeyimle amcam da onunla gidecek. Beni de götür dedim ama evimizi sen koruyacaksın dedi."

Ömer heyecanla Mehmet'in cümlesine karşılık verdi. "Benim Kars'ta teyzem var," dedi. Telefonumu çantamdan çıkararak Gökbaran'a mesaj attım. "Babası Kars'a gidecekmiş bugün kardeşi ve oğluyla." Telefonumu bırakıp öğrencilere çıkış saatinin yaklaştığını söyleyip toparlanmalarına yardım ettim.

Yaklaşık bir saat sonra cevap geldi. "Sağ ol, Öğretmen Hanım." Mesajı okuduktan sonra çantamı alarak öğretmenler odasına doğru ilerlemeye başladım. Okuldaki sessizlik beni tedirgin etse de buna aldırış etmeden ilerlemeye devam ettim.

Kapıyı araladım, ilk adımımı attığım an boynumdan tutularak duvara çarpılmam saniyeler içerisinde gerçekleşti.

Hissettiğim korku nedeniyle gözlerim büyürken elinden kurtulmaya çalışıyordum ama ellerim titriyor, nefes almam güçleşiyordu. Parmaklarının arasında bir şey tutuyor olmalıydı, boğazımı kestiğini hissediyordum. "Demek bizi oyuna getirecektiniz!" diyerek bağırdı yüzüme doğru. Gözlerimi yumdum ve bir an önce kurtulmak için dua ettim.