Λίγες μέρες αργότερα, βρίσκομαι έξω από το σπίτι της Τόνιας. Αφού, η κατάσταση της στο νοσοκομείο παρέμενε σταθερή, οι γιατροί της επέτρεψαν να επιστρέψει, με την προϋπόθεση πως θα ξεκουραστεί.
Φυσικά, η Τόνια έφερε αντιρρήσεις. Τι θα γίνει με την προπόνηση; Μα οι αγώνες...Και μπλα μπλα μπλα. Όμως με εμένα, τον Άρη, την Δάφνη, ακόμα και τον Φίλιππο, στο πλευρό της, δεν είχε ελπίδες να νικήσει αυτή τη μάχη.
Έτσι, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να την συναντώ στην δουλειά ή τις προπονήσεις, έβρισκα δικαιολογίες για να πηγαίνω σπίτι της. Όχι ότι οι δικαιολογίες ήταν απαραίτητες τώρα που όλοι γνωρίζουν πως είμαστε μαζί.
Αχ, αυτές οι τελευταίες μέρες ήταν οι πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου. Και ξέρω πως υπάρχουν πολλές περισσότερες μπροστά μου, όσο εκείνη είναι δίπλα μου.
Αναστενάζοντας και περνώντας ένα χέρι μέσα από τα μαλλιά μου, για να βεβαιωθώ πως δείχνω ακαταμάχητος για την ωραία μου κυρία, χτυπάω το κουδούνι.
Σύντομα την πόρτα ανοίγει ο Άρης και δεν μπορώ να κρύψω την απογοήτευση μου.
"Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω Αχιλλέα." Ο Άρης με χαιρετάει σαρκαστικά και κάνει στην άκρη, ώστε να περάσω μέσα.
"Το αντίθετο θα μου έκανε εντύπωση." Του χαρίζω ένα αλαζονικό χαμόγελο που ξέρω ότι θα τον εκνευρίσει και δέχομαι μια ελαφριά γροθιά στον ώμο μου.
"Ψώνιο." Λέει κάτω από την αναπνοή του. "Τόνια, ήρθε το ενοχλητικό αγόρι σου!" Ανακοινώνει στη συνέχεια με δυνατή φωνή, καθώς προχωράμε στο καθιστικό.
Και εκεί, ξαπλωμένη ανάμεσα σε έναν σωρό από κουβέρτες, βρίσκεται η Τόνια. Η Τόνια μου. Το χαμόγελο της ανθίζει μόλις με βλέπει και η καρδιά μου σκιρτάει μέσα στο στήθος μου, σαν να είναι η πρώτη φορά που την βλέπω εδώ και μέρες. Παρόλο που την είδα μόλις χθες το βράδυ.
"Θα σας παρακαλούσα να συγκρατήσετε τα σάλια σας μέχρι να φύγω. Δεν χρειάζεται να με στοιχειώνουν τα σαλιαρίσματα σας στην δουλειά." Ο Άρης διακόπτει την ησυχία με τα λόγια του και τους ήχους αηδίας που φροντίζει να ακούσουμε.
"Ζηλεύει." Λέω με ένα στραβό χαμόγελο, καθώς πλησιάζω την Τόνια, που στριφογυρίζει τα μάτια της, και κάθομαι δίπλα της.
"Σαν πολύ μεγάλη ιδέα δεν έχεις για τον εαυτό σου;" Σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της και προσπαθεί να κρύψει το χαμόγελο της.
ESTÁS LEYENDO
One More Time
Novela Juvenil"Έχω κάνει πολλά λάθη, το γνωρίζω." Φωνή χαμηλή, ψίθυροι τρεμάμενοι και μάτια καρφωμένα πάνω στα δικά μου. "Κι ένα από αυτά είναι ότι σε πλήγωσα..." Σιωπή, μάτια που αποφεύγουν το βλέμμα μου, λαιμός που ξεροκαταπίνει. "Αλλά σε αγαπώ." Χέρια καίνε το...
