Zamana hapsolmuştum ben,
Sınırlara, boyutlara, bedenime.
Tutunacak bir dal arıyordum kendime
İşte o gün gözlerinle girdim o evrene.
Ve zaman yoktu senin evreninde.
Derin, sessiz ve çağını yitirmiş,
Sınırlarını aşmış, sonunu bitirmiş,
Kâh gülen, kâh ağlayan,
Tüm devirleri içine alan...
Bu zamansızlıktı belki beni sana bağlayan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçme Şiirler
PoesíaSözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.
