"Komando Binbaşı Asena Şahin. Namıdiğer ANKA!"
"Anka mı? Benim geçemediğim tek kişi olan ANKA!" Resmen şok içinde ağızım açık bekliyorum kadının karşısında. Kadın! Anka kadınmış!
"Aynen. Tam üstüne bastın! Senin bile yenemediğin ANKA benim. Ben memnun oldum ama sanırım sen pek olmadın."
Hala olduğum yerde aynı şekilde beklerken bir anda kendime gelip kimseye bir şey demeden odama gittim. Anka kanlı canlı karşımda ve az önce beni yendi! En azından astım değil. Odada bir uçtan bir uca mekik dokumaya devam ederken kapım çaldı. Olduğum yerde kalıp gelmesi için komut verim. İçeri girenin Asena olduğunu görünce hemen arkamı dönüp masamın arkasındaki ofis sandalyesine oturdum. Sanırım biraz gerginim. Asena masanın önündeki sandalyelerden birine oturup ellerini bacaklarına koydu. Bak sen havalara da girilmiş!
"Gerilme boşuna, sadece konuşmaya geldim."
"Hangi konuda?" Şu an gerçekten beni yenen birinin benim karşımda oturduğuna inanamıyorum.
"Hadi ama! Merak etme seni yendiğimi kimseye söylemeyeceğim. Timini de tembihledim onlar da söylemez."
"Asena?"
"Efendim."
"Nasıl böyle başarılı oldun? Yani bir şarjörün nasıl hepsini 12'den vurursun?" Derin bir iç çekip konuşmaya başladı.
"İntikam." Evet. En iyi bildiğim şey intikam...
"Anlıyorum... En iyi bildiğim şeylerden biridir İNTİKAM."
Biraz daha sohbet edince havanın karardığını fark ettik. O kadar saat oturduk mu ya? En son öğlen yemeğinden sonra ezilmiştim. Neyse ki o konu güzel bir şekilde tatlıya bağlandı. 6'mızın arasında, başka gören de olmadı. Hepimiz koloni halinde gereksiz olan 3 arabaya bindik ve lojmana doğru yol aldık. Varınca herkes evlerine gitti. Ben tam anahtarı çıkarıp kapıyı açmak üzereyken karşımdaki boş dairenin kapısının açık, önünde koliler olduğunu gördüm. Kim taşınıyor acaba? İçeri girip yardıma ihtiyacı var mı diye sormaya karar verdim. Sonuçta görgü kuralı diye bir şey var canım!
Kapı açık olmasına rağmen girerken tıkladım. İçeri girince koridorun diğer tarafından bu tarafa sadece adamın üstündeki kamuflajın küçük bir kısmı gözüküyordu.
"Yardıma ihtiyacın var mı devrem!" Sesimle benden tarafa dönen kişinin Asena olduğunu gördüm. Nedeeeeeeeeeeen? diye bağırmak istedim birden. Bu kadarı da şans olamaz artık!
"Yok DEVREM!" Anlaşıldı, devrem dememe kızdı. Yani kalkıp da kıza devrem demezsin ama görmedim ki.
"Yok yani Asena ben sen olduğunu bilmiyordum. Sadece kamuflajının bir kısmı gözüküyordu o yüzden öyle dedim." Yüzüme napim der gibi baktı. O an yerin dibine tünel olsa hiç düşünmeden atlardım. Salak! Neden uzun uzun açıklama yapıyorsun ki? Gören de sevgilin! Sevgilin...
"Neyse! İyi geceler sana Arda. Yarın görüşürüz!" Kovuldum!
"Peki." Dedim mahcup bir şekilde. Azıcık kendini suçlu hissetsin diye ama... hiç işe yaramadı be. Kadın resmen aynı robotluğu ile kolileri yerleştirmeye devam ediyor. Gözlerinde bir saniyeliğine de olsa ufak bir hayal kırıklığı gördüm. Israr mı etmem lazım. Edeyim mi? Etmeyeyim mi? Hayır çünkü resmen kovuldum!
Kapımı açıp anahtarı yandaki vestiyerin üstüne fırlattım. Üstümü değiştirmeye bile mecalim yok ama mecburum. Aslında duş almak daha mantıklı.
Hemen duş alıp çıktım ve kendimi yatağa attım. Saat kim bilir kaç? Göz kapaklarım bile artık bizi bi sal diye bağırıyor. Zaten sabah erkenden tugaya gitmem ve çaylaklar için eğitim planı hazırlamam lazım. Hayır, o değil bir de Canavar Eğitimi. Bu eğitimdeki yazılı olmayan bir kural da herkes eğitmeni öldürmek için savaşır. Eğer dışarda karşılaşırsak rütbeleri bir yana bırakıp dövüşürüz. Taze eğitimdeki askerler çok acımasız ve her şeyi yeni öğrendikleri için iyi olurlar. Ama tecrübeli bir asker gibi olamazlar hiçbir zaman. Şimdiye kadar kazanan hiçbir çaylak görmedim. Hadi hayırlısı. Umarım bu sefer de olmaz. Bir yenilgiyi daha kabullenemem. Hele bir çaylak tarafından ASLA! Bunu egoyla alakası yok. Bu tamamen vatanı koruma meselesi. Eğer ben bir çaylağa yenilirsem benden daha iyileri de var diye sevinirim tabii ki ama ben bu zamana kadar elimden gelenin en iyisini yapamamışım demek ki diye de kendimi suçlarım. Bu yüzden böyle bir olay olmaması temennimiz.
Oy vermeyi unutmayın...<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TÜRK ASKERİ OLMAK (Ara Verildi)
БоевикÇok ama çok kısa bir süreliğine ara verildi. Güncelleme: O çok kısa ara bir yıldan fazla oldu. Bu kadar bölüm yayınlayıp asla geri gönüş almadığım için kitabı bırakıyorum. Olur da belki bir gün devam ederim, kimse bilemez. İki Komando Binbaşı... As...
