အပိုင်း(၂၃)
"ဦးခိုက်..ခွန်းကိုစောင့်နေရတာကြာသွားလား"
"မကြာသေးပါဘူးဗျာ။ ခွန်းနဲ့ဖုန်းပြောပြီးပြီးချင်းထွက်လာတာရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်လေးပဲ"
"တော်သေးတာပေါ့။ ညနေတောင်စောင်းနေပြီဆိုတော့ ခွန်းကဦးခိုက်မအားလောက်ဘူးထင်တာ။"
"ကိုယ်ပို့ထားတဲ့ပုံကြည့်ပြီးပြီလား"
"အမ်"
ဦးခိုက်ပြောတာကိုတော်တော်လေးစဥ်းစားလိုက်ရသည်။ မိုးကုတ်ကိုရောက်နေတုန်းကပို့ထားတဲ့ပုံကို အခုထိမကြည့်ရသေးတဲ့အထိ အာရုံတွေများနေပါရောလား။
"အာ....ခွန်းမကြည့်ရသေးဘူး။"
အားနာနာနဲ့ပဲခေါင်းလေးကိုကုတ်လိုက်ရင်းဖုန်းကိုအမြန်ဖွင့်ပြီးကြည့်မိသည်။
"ဒီ ဒီဇိုင်းလား"
"အွန်းဟုတ်တယ် သူဆွဲပေးထားတဲ့ဒီဇိုင်း"
"ဒီ ဒီဇိုင်းကခွန်းဆွဲနေတာ ပြီးသွားတာတစ်ပတ်လောက်ပဲရှိမယ်။ ပြီးတော့အခန်းထဲမှာပဲထားတာ။ အပြင်တောင်မထုတ်ရသေးဘူး။ ဒီဇိုင်းကအကုန်တူတူပဲ။ အရောင်ကအစ တစ်ထပ်ထည်းပဲ"
"ဒါဆို ခွန်းရဲ့ဒီဇိုင်းပေါ့"
"ဟုတ်တယ် အသေအချာပဲ။ ဘယ်လိုတောင်လာတူနေရတာလဲ။"
"အခန်းထဲမှာပဲထားတာဆိုတော့ ခွန်းအခန်းထဲကိုဝင်တဲ့သူရှိလို့လား။"
"မရှိဘူး!! ခွန်းရဲ့အခန်းထဲ....မရှိပါဘူး"
တစ်ခန်းထဲတူတူနေတာဆိုလို့ခွန်းရယ်ကလေးနှစ်ယောက်ရယ် လှိုင်းရယ်ပဲရှိတာ။ ကလေးနှစ်ယောက်ကလည်းမဖြစ်နိုင်ဘူး
လှိုင်းဆိုသည်မှာလည်း သူ့ပစ္စည်းတွေကိုကိုင်တာတောင်မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ...
"ခွန်း..စဥ်းစားကြည့်လိုက်ပါဦးမယ်"
"ကောင်းပြီလေ။ ကိုယ် ကူပြီးစုံစမ်းဖို့လိုရင်လည်းပြောနော်။"
"အင်း"
"ပြီးတော့..."
"......."
"အိပ်ရေးဝဝ အိပ်ပြီး အစားလည်းများများစားအုံးလို့"
"ဟုတ်ပါပြီ..."
