Koridorda yürüyorum.Ah şu muhatap olduğum insanlara bak hala çocuklar gibi etrafta koşturup etrafa tükürükler saçarak gülüyorlar.Gerçekten çok çocuksular.Yani insan bi büyür 17 yaşındasınız sonuçta.Tabi her okulda olduğu gibi kendi güzelliğiyle herşeyi elde eden bir kız var burada da.Ve ahhaa bakışa bak bana.Sanki kurbanlık koyun kesicek.Kalk Ecrin kalk kalk .
Sessizce sınıfa yürüdüm.İnsan olmaya en yakın olan arkadaşım Selen ile konuşmaya başladım .Sevgilisinden ayrılmıştı ve canı sıkkındı.Doğrusu onu anlamıyorum sevmiyordun sadece yakışıklı diye mi çıktın?Böyle düşünen bir tek ben miydim diye merak ettim.Selen "Sen ne anlarsın of"Dedi ve kalktı.Buraya ait değildim işte.Gitmem lazımdı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*Her tarafta sapsarı sonbahar yaprakları var.Bir çocuk parkındayım ama kimse yok .Parkın ortasında bir kütüphane var ve yapraklar heryerdeler,hafif bir rüzgar esiyor.kütüphanenin önüne gidiyorum orda bir çocuk var.Onu tanıyor muyum bana gülüyor.Hayır ama ona aşığım.Onu özlüyorum ve ona sarılmam lazım .Ellerine uzanıyorum...*
Rüyamdan değişik bir duyguyla uyandım.Bu da neydi böyle ?Gerçekten kendimi ait hissetmiştim oraya.Orayı bulmalıydım.Yataktan kalktım ve bilgisiyardan banka hesabımı açtım.Biriktirmelerimden -ve bir tv yarışmasından kazandığım 4.000 dolarla-toplam 6.000 dolarım vardı.Uzun zamandır bunu bekliyordum.Uçak biletim hazırdı.İngiltere'nin bir bölgesindeki küçük modern bir kasaba bulmuştum.Aramaya ordan başlayacaktım.
Teyzemle yaşadığım için sadece ona bir not bıraktım ve her hafta mektup yazacağımı da söyledim mektupta.Artık hazırdım ve ruh sağlığım bunu istiyordu.Uçak kalkış saati için bavulumu yanıma aldım ve evden çıktım.havaalanına taksiyle gittikten sonra biletimi kontrol ettirip uçağa bindim.Az kalsın geç kalıyordum.Uçak kalkış yapınca aşağı son kez bıktım.İşte hepsi gidiyor Ecrin.Bütün o salak insanlara ve evine son kez bak...
