Sadako

1

Sadako güne yine mutlu başlamıştı.O hep böyle yapardı ki zaten . Mutlu olurdu. Hayali koşucu olabilmekti evet koşucu olabilirdi. Neden olmasındı ki . O gün sabah kalktığında hava almak için dışarı çıkmıştı. Eve geldiğinde tüm ailesi yatıyordu . Kalkmalıydılar, bu gün çok önemli bir gündü ... 10 yıl önce Amerika japonya ya bir atom bombası atmıştı . O bomba .... Sorun bakalım japonya da insan kalmışmı? Sorun ? O gün ölmeyenler bile ailelerinin ölümünü izledi ne kadar acı vericiydi . Sadako "anne anne koşucu oldum" diyordu hayaline kavuşmuştu. O o çok ama çok mutluydu ama bir gün koşarken başı döndü,döndü ve döndü sadako oturdu. Birden birden oturdu . Sonra kalktı "çok koştum yoruldum herhalde " dedi o hep böyleydi iyiyi düşünürdü.sadako durmadı koştu,koştu ve koştu. Ama yine düştü yine koştu,koştu ve koştu.ama doktora gittiler. Sadako doktorun ona. Çok koştuğunu başının ağrımasının sebeninin o olucağını söyleyeceğini düşünüyordu ama annesinin çığlık sesleri "hayır hayır olamaz lösemi. Mi" dedi haykırıyordu .sadako kulaklarını iyice tıkadı "hayır hayır hayır olamaz ben ben lösemi olamam " onun umutları vardı koşucu olacaktı o. "Sana çok küçük bir iğne yapacağım ,korkma canın yanmayacak " dedi hemşire. "Yansın ,yansın ,iyileşmemi bu hastalıktan kurtulacaksam yansın" dedi ağlıyordu hemşire "sana bir şey diyeyim mi ?? Eğer kağıttan 1000 turna kuşu yaparsan tanrı o hastalığı alır " dedi "gerçekten mi "dedi sadako hemşire yavaşça baş salladı "EVET" dedi artık sadako nun umutları vardı vazgeçemezdi yapacaktı 1000 turna kuşunu yapıp sağlığına kavuşup eve gidecekti.sadako daha 10 yaşındaydı yanında bir çocuk vardı yaşını sordu sadako direk çocuk 9 dedi sadako çığırdı "neeeeee sen sen daha o bomba atıldığında yoktun ki" evet yoktu ama annesinin karnındaydı kanser ona da bulaşmıştı... "Senin bir suçun yok yok yok " dedi sadako artık 644.turnasını yapıyordu sadakonun bebeği ona herkesten yakındı en iyi arkadaşıydı sadakonun sadakonun abisi sadakonun yaptığı turnaları tavana asıyordu sadakonun başı döndü yattı tavan ve renkli turnalar bulanıklaşıyordu kolunda bebeği ve turnalar sadako gözlerini yumdu "öldü ölmüştü artık yoktu" ama ruhu bizimleydi...