Angel Of Dreams||✓

04.

𝚋𝚞𝚝𝚝𝚎𝚛𝚏𝚕𝚢.♥️

_

"Та намайг гэрт минь хүргэж өгөх үү?" Хэмээн би бараг 100 дахь удаагаа мод хагалан суух үл таних эрээс асуулаа.

Тэр бор өнгийн ханбан мөрөвчтэй өмдтэй байх ба дээгүүрээ зүгээр л үрчийж хорчийсон цагаан цамц, урдуур нь долгиотон орсон хар үс.

Хамгийн анх анзаарсан зүйл бол тэр их сайхан том хамартай юм.

"Та намайг гэрт минь хүргэж өгөх үү?" Энэ миний 101 дэх удаагийн асуулт байх.

Тэр авсан түлээгээ гар дээрээ овоолж тавихад үлдсэн нэг мод яахын аргагүй багтахгүй байх нь.

Миний нүд гялалзан модыг аван

"Би тусалъя." Хэмээн мишээгээд ардаас нь дуулгавартай алхлаа.

Тэр их өндөр тул түүний нэг алхам миний хоёр алхамтай тэнцэх хэмжээний.

Бид явсаар 2 давхар бараг шилтгээн мэт том байшингийн өмнө ирэв.

Би уулга алдан "Хөөх! Энэ таны байшин уу?" Гэхэд тэр мөн адил юу ч дуугарсангүй.

Би хаалгаар нь орох гэтэл өнөөх эр намайг зогсоов.

Тэр хуруугаараа миний хувцас руу заахад би өөрийгөө нэг тойруулан хараад "Өө хөөрхий, энэ заваан болохоор оруулахгүй гэж үү?" Гэхэд эр толгой дохин хаалгаа миний нүүрний өмнө тас хийтэл хаан орхив.

Би түүнд гомдсонгүй. Харин өөрийн шалбаагтай хувцсандаа гомдон түүнийг гарч ирэхгүй гэдгийг мэдэн ойр хавийг ажиглан зогсоно.

Гэнэт хаалга онгойн өнөөх эр гарч ирэн над руу харж байснаа гарт байх хайрцгаа надад өгөхөд гайхаж байсан ч авахаар шийдэн гараа сунгав.

Би хайрцгийн тагийг болгоомжтой нээн үзвэл тэнд их гоё цагаан даашинз байв.

Үнэндээ гүнж нар л ийм даашинз өмсдөг байх. Гэхдээ яагаад надад энийг өгсөн юм болоо гэж бодонгоо түүн рүү хараад

"Энийг надад гэж үү?" Гэхэд тэр за ч гэсэнгүй үгүй ч гэсэнгүй цааш харан байшин руу ороход би даган орох гэж зүтгэлээ.

Үнэхээр дэгжин байхаас гадна, цэвэрхэн байдаг л нэг орд харш мэт.