[លង់ស្នេហ៍កំលោះឆ្នើម]

នេះជាការសុំទោស

ភាគ5

<ហួយបានហើយវិលមុខណាស់ នែអាមីនហេតុអីក៏ឯងមិនលក់???>ជេហូប សម្លឹងមុខរាងតូច

<គឺ...យើងប្រាប់ហើយតើថាគេកក់ទុកអស់ហើយ>ជីមីន និយាយទាំងភ័យព្រោះខ្លាចជេហូបចប់បានថាគេនិយាយកុហក់។

<ពិតដែលទេ???>ជេហូប

<យើងកុហក់ឯងធ្វើស្អី!! បានហើយនាំភ្ញៀវឯងទៅវិញទៅ>ជីមីន រាងតូចសម្លក់រាងក្រាស់រួចក៏ដើរទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់គេបាត់ ចំណែករាងក្រាស់វិញដូចជាខឹងនឹងរាងតូចខ្លាំងណាស់គេដឹងថាគំនូរទាំងអស់នេះគ្មានអ្នកណាកក់ទុកនោះទេមកពីរាងតូចចង់ធ្វើបាបគេ។

<ឱ្យខ្ញុំសុំទោសផង ប្រហែលជាគេមានអារម្មណ៍មិនល្អហើយមើលទៅ យ៉ាងណាខ្ញុំក៏សុំទោសលោកមីនដែលណា។>ជេហូប នាយនិយាយរដាក់រដុបប្រញ៉ាប់សុំទោសរាងក្រាង

<ហិហិ !!មិនអីទេក្មេងគឺបែបនឹងឯង>យ៉ុងហ្គី រាងក្រាងសើចទាំងបង្ខំ

<បាទ សុំទោសម្តងទៀត>ជេហូប នាយញញឹមតបទៅរាងក្រាសវិញ

<បាទ យ៉ាងណាថ្ងៃក្រោយសុំមកទីនេះម្តងបានដែលទេ???>យ៉ុងហ្គី

<គឺ ...រីករាយណាស់បាទឱ្យតែលោកមីនមិនប្រកាន់>ជេហូប

<បាទ ខ្ញុំលាសិនហើយ>យ៉ុងហ្គី ក្រោយលាគ្នារួចរាល់ហើយរាងក្រាសក៏ដើរដណ្តើលគិតបណ្តើ។

+កន្លែងចតឡាន

<ឈប់សិន!! ឯងគិតដូចយើងទេ???>យ៉ុងហ្គី រាងក្រាសក៏ងាកទៅមើលកូនចៅរបស់ខ្លួន។ ចំណែកស៊ូប៊ីនវិញគេងាក់ទៅមើលពីក្រោយខ្នងខ្លួនដោយគិតថារាងក្រាសនិយាយជាមួយអ្នកផ្សេង។

*ផូស

មួយដៃរបស់រាងក្រាសទៅលើក្បាលរបស់នាយកំលោះ។

<អួយ!!!>ស៊ូប៊ីន នាយយកដៃអង្អែលក្បាល

<ងាកទៅមើលអ្នកណាទៀតយើងនិយាយជាមួយឯងនឹងហើយ>យ៉ុងហ្គី

<ហើយលោកនាយគិតយ៉ាងមិច??>ស៊ូប៊ីន ដោយកុំឱ្យរាងក្រាសវៃថែមក៏ចូលសាច់ការតែម្តងទៅ

<យើងគិតថាក្មេងម្នាក់នោះប្រាដកជាមានអ្វីពិសេសច្រើនហើយមើលទៅ បានជាបុគ្គលិកនៅក្នុងហ៊ាងមិននិយាយស្អីសុំបីតែមួយម៉ាតសុំបីតែជេហូបក៏មិនហ៊ានជំទាស់ចិត្តគេដែល។>យ៉ុងហ្គី