Elmesari

≬32≬ Groeien, gloeien en Geheimen.

≬32≬ Groeien, gloeien en Geheimen.

Ik werd wakker van een beweging, en het was niet Maeron achter me die bewoog. Langzaam draaide ik me op mijn rug en legde een hand op mijn buik. Het bewoog. Mijn andere hand schoot richting Maeron en sloeg tegen zijn hoofd aan.

'Hé! Waar is dat voor nodig?' hoorde ik hem mompelen. 'Snel' fluisterde ik. Waarom ik fluisterde weet ik niet, misschien dat als ik harder ging praten dat de baby dan zou stoppen? 'Wat snel' zei hij en hij draaide zich om en keek mij moeilijk aan. Ik greep zijn hand vast en legde die naast die van mij neer. Hij keek mij vervolgens ongelovig aan, hij voelde het ook.

'Het beweegt' fluisterde hij nu ook. Ik begon te grijnzen en knikte naar hem. Hij verdween ineens onder de dekens. 'Maeron? Wat ga je doen?'. Ik voelde dat hij mijn nachtpon omhoog schoof en over mijn buik naar boven trok. Voor ik het wist voelde ik zijn lippen er zachtjes tegenaan gaan. Vervolgens hoorde ik hem heel zacht dingen fluisteren. Ik trok de dekens omhoog en keek naar wat hij deed. Hij negeerde mij en sprak verder tegen mijn buik. Woorden als kleintje, houden van en een geweldige moeder hoorde ik hem zeggen. Ik begon te glimlachen toen ik hem dat hoorde zeggen. Daarna kwam hij weer boven de dekens en ging naast me liggen.

'Ik vroeg me al af wanneer je wat zou gaan voelen, het zou tijd moeten worden'. Dat was inderdaad zo. Ik ging me al afvragen of dat wel goed was, zo lang niks voelen. 'Een vraagje, als je kon weten wat het zou worden, zou je het dan willen weten?' vroeg ik hem. Ik ging op mijn zij liggen en keek hem aan.

'Er zijn elfen die een voorspellende gave hebben, althans, het komt vaak voor wat zij zeggen. Soms gaan vrouwen naar hun toe om te vragen wat het wordt. Maar of ik het zou willen weten?' hij draaide zich op zijn rug en ik zag hem nadenken. 'Aan de ene kant zou ik het wel willen weten, dan zouden we ons alvast een beetje kunnen voorbereiden. Maar aan de andere kant vind ik het ook leuk om verrast te worden. Namen bedenken kunnen we sowieso al doen' zei hij en hij keek opzij en begon te glimlachen. Daar hadden we het nog niet eens over gehad, namen.

'Jullie hebben hier vast en zeker geen baby namen boekje?' vroeg ik hem lachend. 'Nee, jullie wel dan?' vroeg hij aan mij. 'Jep, aangezien je zoveel namen hebt'. Hij greep mijn hand even vast. 'Zou jij willen weten wat het wordt?' vroeg hij me. 'Nee, ik wil het niet weten. Ik laat me wel verrassen met wat hierin groeit' zei ik en ik wreef even over mijn buik heen.

'We hebben een traditie hier' begon Maeron en hij draaide weer terug op z'n zij. 'Dat als een vrouw zwanger is, ze iets geven aan de kinderen van familieleden of vrienden, om op die manier aan te geven dat er een kind op komst is. Wij, als koninklijke familie, doen daar ook aan mee maar geven het dan aan elk kind hier in plaats van alleen familie en vrienden' zei hij.

'Voor alle kinderen?' vroeg ik verbaasd. 'Hoeveel zijn dat er wel niet?'. Maeron begon te lachen en gaf een kus op mijn hand die hij nog vast had. 'Het valt reuze mee, aangezien wij langer leven, kunnen we op best wel latere leeftijd nog kinderen krijgen. En wij elfen nemen er nooit zoveel, vanwege het feit dat we langer leven' gaf hij aan.

'Aah, maar wat gaan wij dan geven, als ik vragen mag? Of ben je daar al mee bezig geweest?' vroeg ik. 'Ik en mijn vader zijn er al mee bezig geweest, jij had andere dingen waar je je druk om moest maken' en hij keek even naar mijn buik. Ik snoof geërgerd. 'Hier had ik anders best bij kunnen en willen helpen, wat het ook is' zei ik. 'Maar aangezien je het al gedaan hebt, wat gaan we ze geven dan?'.

'Ik dacht aan een zaadje' zei hij. 'Een zaadje?' vroeg ik verward. Hij trok mijn nachtpon bij mijn schouder wat weg en wreef zachtjes over het litteken wat de pijl daar achter had gelaten. 'Toen je zo bij mij in de tent lag kon ik niks voor je doen, ik voelde me nogal machteloos. Je moest dat gevecht in je eentje aangaan en winnen. Hadden we Aranthi gehad dan had ik je kunnen helpen en was je sneller beter geweest. Dat zaadje wil ik ze geven, iets waar ze misschien wat aan zullen hebben. Ze zullen er zelf voor moeten zorgen en er later wat aan hebben' gaf hij aan.