Love Tolerance

Highlights

DISCLAIMER:

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

This story contains mature scenes. Please be mature don't report this story. Read at your own risk...

This is the second book of the San Bernardo Series. Please read the first book (Love Stranger) before this. The stories are connected.

Don't forget to follow me, vote, and leave comments! Enjoy reading Giesss/Geosss! THANK YOU!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Highlights

 

The morning sunlight gently caresses the sky as I look at this beautiful island. A mixed feeling arises in my heart. On this island where too many memories formed. But only the memory will remain.

I walked downstairs. I smiled as I saw my cousin waiting for me in the living room. "Ang aga mo ata."

He stood up, "may pupuntahan ako mamaya kaya nag-aga na ako."

I nodded. "So let's go?" Ako na ang nangunang lumabas ng bahay. "Naabala pa kita," I chuckled.

"Ayos lang ate," he smiled.

"Kamusta ka naman?" I asked him, alam kong may pinagdadaanan siya ngayon. He justs miled at me. "Everything will be okay."

Nakarating narin kami sa cemetery. Pinagbuksan pa niya ako ng pintuan, inabot din niya ang flower na ipinabili ko sa kaniya. Dumeretso na kami sa libingan ng isang taong mahalaga sa akin.

"Hi, how are you?" I asked and put the flower beside the tombstone. Alam ko naman na hindi niya ako sasagutin. "Alam mo bang palagi kong hinihiling na sana kasama kita? Pero ayos narin naman sa 'kin ngayon at least dyan alam kong safe ka. My angel, aalis na kami rito. Mamimiss kita. Huwag mo sanang iisiping iiwan na kita. Kailangan lang naming bumalik sa Manila. Huwag kang mag-aalala dahil bibisitahin din kita." Nagtagal pa kami roon nang ilang minuto bago ko binalak na umuwi na dahil makulimlim na ang langit. "I love you, bye!" I whispered before I left the cemetery.

Hindi naging madali sa akin ang lahat ngunit naging matatag parin ako. Masasabi kong wala akong pinagsisihan sa lahat ng desisyon ko. Tama nga ang kasabihang "Acceptance is the key to be free." I'm now happy with my life. I know he is too.

"Nasaan na ba sila, 'yong anak ko, Sis?" Tanong ko kay Lysa.

"Lumabas sila, huwag kang mag-alala dahil may dala naman silang payong."

"Bakit mo hinayaan ang mga 'yon?" Nagwoworry na ako.

"Mama!"

"Mark! Diyos kong bata ka, bakit ka nagpaulan?" Agad akong lumapit sa kaniya at pinunsan siya. Nilingon ko si Riley na pinupunasan narin ni Lysa. "Ang sabi mo ay may dala silang payong?" Tanong ko kay lysa at sinamaan siya ng tingin.

"Oo nga, nasaan ang payong niyo?" Tanong ni Lysa sa anak.

"Tita, kasi si Riley ibinigay roon sa batang babae." Tumawa si Maurkenly, inaasar ang kaibigan.

"He's lying. Siya nagsabi sa aking ibigay ko ang payong doon sa batang naulanan." Depensa naman ni Riley.

"Hays, maligo na lang kayo at magpalit na." Sabi ko.