*အိမ္ေရ႔ွစံ ထြက္သြားတာ ၾကာေနပီ ခုထိမလာေသးပါလား....ေအာ္ ေျပာရင္းဆိုရင္း ေရာက္လာပီ ဟမ္ ငိုထားတာလား ဘာ ျဖစ္တာပါလိမ့္*
"အိမ္ေရ႔ွစံ တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္လို႔လားဟင္ "
"အာ..နည္းနည္းဝမ္းနည္းမိလို႔ပါ အေထြးအထူးမဟုတ္ပါဖူး မင္းသားဂြၽန္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးအဆင္ေျပပါတယ္"
"အေစခံေတြကို ေခၚခဲ့နဲ႔ေတာ့ အိမ္ေရ႔ွစံ ဟိုမွာလည္း အမ်ား ႀကီးရိွတာမို႔ "
"ဟင္ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနမွာေပါ့ မင္းသားဂြၽန္ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ဟိုေဆာ့ကိုေတာ့ေခၚခြင့္ ျပဳပါ"
"ေကာင္းပါပီ အိမ္ေရ႔ွစံ ေဝါယာဉ္ေပၚတက္လိုက္ပါ"
"မတက္ေတာ့ဖူး မင္းသားဂြၽန္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကမိန္းမသားမဟုတ္ဖူးဆိုတာ သတိရေပးေစခ်င္ပါတယ္ ျမင္းပဲစီးလိုက္ပါ့မယ္"
"ေအာ္ ဟုတ္ပါပီ အိမ္ေရ႔ွစံ '
"လာ ဟိုေဆာ့ သြား ၾကရေအာင္"
"Nae အိမ္ေရ႔ွစံ"
*ျမင္းေပၚကိုလႊားကနဲ တက္သြားေသာ သူကို ၾကည္ရ္်တစ္ခ်က္ ၿပံဳးမိသည္ ေဝါယာဉ္စီးခိုင္းလို႔ စိတ္တိုပံုေလးက ခ်စ္စရာေလးပါလားေနာ္*
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
:Jeon ဧကရာဇ္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔
တစ္တိုင္း ျပည္လံုးက သူ႔ကို ထြက္ ႀကိဳေန ၾကသည္ ကေလးက အစ လူ ႀကီးပါ မက်န္ အမတ္ေတြက အစ ကိုယ့္ကို ဒီလိုေဘးေလးစားစား ဆက္ဆံရ္်ဂုဏ္ယူရပါသည္ :
:နန္းေပါက္ဝေရာက္လာေတာ့ အမတ္ေတြအားလံုး ဦးၫြတ္ရ္်အရိုအေသေပးျကသည္။:
"မင္းသားဂြၽန္နဲ႔အိမ္ေရ႔ွစံမင္းသားကို အရိုအေသ ျပဳပါတယ္ "
:ျမင္းေပၚက တစ္ခ်က္ဆင္းလိုက္ခ်ိန္မွာ ေျခေထာက္ေခ်ာ္ရ္် ျပဳတ္က်မလို ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ မ်က္စိကိုစံုမိွတ္ထားလိုက္သည္ ေအးစက္ေနေသာ ေျမ ျပင္အစား ႀကီးမားေသာ ရင္ခြင္တစ္ခုသို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့သည္ :
:အိမ္ေရ႔ွစံမင္းသားကို ၾကၫ့္ခ်ိန္ ျမင္းေပၚက ေျခေခ်ာ္ က်ရ္် သြားေပြ့ထိန္းလိုက္မိခ်ိန္ ေလ ျပည္တစ္ေဝ့ ဆံႏြယ္တစ္ခ်ိဳ႕ ယိမ္းႏြဲ႔ခ်ိန္ အ ၿပံဳးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚကာ ႏွလံုးသား တစ္စံု လႈတ္ခတ္ခဲ့သည္။ မ်က္ဝန္းနက္မ်ားနဲ႔ အ ၾကၫ့္ခ်င္းစံုခ်ိန္ ႏွလံုးသားတစ္ခုတုန္လႈပ္သြားသည္:
