Unicoad
"ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ...လွှတ်ပေး...လွှတ်ပေးပါ"
ကိုယ့်အသက်ရှုသံပင်ပြန်ကြားနေရတဲ့ အခန်းငယ်အတွင်း အေးဆက်မှု့ကို ခံစားနေရသည်
ကိုယ်ပေါ်မှာအဝတ်ရယ်လို့မရှိ လက်နှစ်ဖတ်ကိုကော ခြေနှစ်ဖတ်ကိုပါ ခုန်နှင့်တွဲချည်ခံထားရပြီး မျက်လုံးပေါ်က အဝတ်မဲကြောင့်အမြင်အာရုံကမှောင်မိုက်လျှက်
"လရောင်တေး"
"မင်းဘယ်သူလဲ....ဘာလို့ငါ့ကိုဖမ်းချုပ်ထားတာလဲ...လွှတ်ပေးပါ"
တုန်တတ်နေတဲ့စကားသံနဲ့အတူ လွှတ်ပေးဖို့တောင်းဆိုသော်လဲ ထိုလူ က လရောင်တေးရဲ့ပုခုံးကို ကိုင်လျှက် အားရပါးရ ရယ်နေတော့သည်
"ဟားဟားဟားဟားဟား.....အဟက် လွှတ်ပေးရမယ် ဟုတ်လား....ကျနော်က လွှတ်ပေးဖို့ဖမ်းတယ်ထင်လို့လား..ကိုကို"
"မင်း!!!! မင်းဧကရ်ဇံ"
မင်းဧကရ်ဇံ နှုတ်ခမ်းမှကြ က်သီးထစရာအပြုံးတစ်ခူနှင့် အတူ ခါးကိုင်းလိုက်ကာ လရောင်တေးရဲ့နားနားလေးသို့ စကားတစ်ခွန်းပြောလိုက်သည်
"ကျနော့ကိုမှတ်မိသားပဲ ကျနော့ရဲ့ အချစ်က"
လရောင်သေး နှုတ်ခမ်းတွေတုန်နေပြီး
သူမြင်တွေ့ခဲ့ ပြီးသားချာတိတ်လေးက သူ့ကို အခုလိုထိ လုပ်မယ်မထင်ထားပေ
လက်ထပ်ပွဲ ကျင်းပနေရာကနေ့ သန့်စင်ခန်းရောက်နေတုံး မေ့ဆေးအုပ်ပြီးအဖမ်းခံခဲ့ရချင်းပင်
မင်းဧကရ်ဇံ သည် လရောင်တေးရဲ့အရှေ့ကိုလျှောက်လာခဲ့ ပြီး
မျက်လုံးစီးထားတာကိုဖြေပေးလိုက်တော့ ရှေ့မှာ မင်းဧကရ်ဇံ
ဘေးဘက်မှာက လရောင်တေးလက်ထပ်မည့် သံဇဥ်ချိုဆိုသည့် မိန်းကလေး
မိန်းကလေးဟာယခုထိမေ့နေတုံးပင် ထိုမိန်းကလေးကလည်းအဝတ်တွေမပါပေ လည်ပင်းကိုသံကြိုးနှင့်ဆွဲထားပြီး လက်တွေခြေတွေကိုလဲ သံ ကြိုးများနှင့်တုတ်နှောင်ထားပေသည်
"မင်းး!!! သံဇဥ်ချိုကိုလွှတ်ပေးလိုက်! !!"
"အဟက် ကိုကိုက ကိုကို့ကောင်မကို အရမ်းစိတ်ပူနေတာပဲ မပူပါနဲ့ ကျနော်အဲ့ကောင်မလေးကို ကိုကို့ရှေ့မှာရစရာမရှိအောင် လုပ်ပေးမယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ကိုကို စိတ်ပူရမှာကော ကိုကိုချစ်ရမှာကော ကိုကို့ကိုပိုင်ဆိုင်ရမှာကောက ကျနော်ပဲ ဖြစ်ရမှာမို့လို့"
YOU ARE READING
let me die
Short Storyoneshot လေးတစ်ပုဒ် ကိုကို့ကိုချစ်တယ် ကျနော့အနားကနေ့ထွက်မသွားပါနဲ့ ကျနော့အနားက ကိုကိုထွက်သွားမယ်ဆိုရင် ခြေထောက်ကိုချိုးပြီး လှောင်အိမ်လေးထဲမှာသိမ်းထားပစ်မယ် ငါ့ကိုသေခွင့်ပေးပါတော့ မင်းဧကရ်ဇံ မင်းဧကရ်ဇံ+လရောင်တေး
