GİZEMLİ KIZ

OYUNA DEVAM

Bugün saat 21.30 da O gizemli kızla buluşacaktım. Buluşmak istemesi saçma gelmişti. Sonuçta bu kadar zeki biriyse bunu istemezdi bir şeyin peşinde olduğunun farkındaydım. Ne yapabileceğini de bilmiyordum. Buluşmaya Gelmeyecekmiydi yani bunun gibi aptal birşey yapacak biri gibi değil. Acaba gitmesem mi? Ama o zamanda onu kolay kolay bulamam. Telefonu çıkarıp hemen mesaj attım.

Bence bir sebebin var. Yazdım. Ah neyin peşinde olduğunu tabiki söyleyecek değil.

Ne konuda? Yazmıştı.

Buluşma? Yazdım

Ah tabikide bir sebebim var seni tanımak. Yazmıştı. Kesinlikle bu değildi. Aslında bir yanım onu görmeyi çok istese de bir yanım görmek istemiyordu onu çok merak ediyordum ama onu görünce off bilemiyorum. Hiç oyalanmadan kalktım üstüme birşeyler giyerek aşağı indim yine kimse yoktu cebimden telefonumu çıkarıp Eren'i aradım.

Çalıyor...

Çalıyor...

-Efendim abi...

-Yine o kızın okuluna gidicez.

-Abi zaten Dünki gittiğimizde yanlış kızla uğraştırdın bizi.

-Lan gidicez merak etme bulucaz. Ayrıca sen o diğer kızların yüzünü gördün mü?

-Biri işte o telefonunu aldığın kız diğeri ise sevgilisiyle oturuyordu onu gördüm diğer kızıl zaten yan duruyordu dikkat etmedim.

-Tamam gelin beni aldın tekrar gidiyoruz.

****************

Uyku mahmurluğuyla mutfağa yürüdüm. Evde yine kimse yoktu ve bugün tedaviye gidecektim. Okula biraz geç gidecektim. Ayrıca akşam Ege denen çocukla buluşacaktım. Ah buluşacaktım mı dedim? Tabikide buluşmiycam onu oraya çağırmamın sebebi bir çeşit yanıltma. Herneyse ağzıma bir kaç salam atıp evden çıktım. Psikoloğa gittiğimde yine saatlerce saçma sorular sordu ve tabikide yalan söyledim. Psikologtan okula gidiyordum okula yaklaştığımda Ayağım takıldı tam düşecekken dengemi koruyup yere baktım. Ah! Ayakkabı bağcığım açılmıştı. Yere eğilip ayakkabı bağcığımı bağladım ve tekrar açılacak mı diye okula yürürken ayağıma baktım açılmadığını anlayınca kafamı kaldırdım ama o sırada birine çarptım. O kişiye özürdileyip ilerleyecekken kolumu tutup

-Telefonuna bakın! Dedi olamaz hayır başımı kaldırıp sesin sahibine baktım bu... Bu Egeydi kalbim hızla atmaya başladı sanki nefes alamıyordum kokusu... Lanet olsun galiba yakalanmıstım. Ege benim kollarımdan tutarken debeleniyordum

-Bıraksana!! Derdin ne? Cevap vermiyordu arka cebimden arkadaşı telefonumu alıp içine baktı.

-Abi mesaj falan yok. Ah beni salakmı sandınız tabikide başka hatla mesaj atıyordum.

-Kendini ara numarayı bana soyle! Dedi Ege neden bu kadar sert yani ben daha yumuşak birini bekliyordum.

-Ya bıraksana beni!! Neyin derdindesiniz?!

Beni yine dinlememişlerdi. Ege zaten yüzüme dahi bakmıyordu şuan tek derdi telefondu. Cidden o buluşmaya gitsem ilk işi beni yakalatmak olacaktı. Hemde aksam buluşacağımız halde beni bulmaya gelmişti. Cidden korkulurdu.

-Abi numara 0539******* bu mu?

-Hayır. Diyip beni sertçe bıraktı ne yüzüme bakmıştı ne de canımı acıtmaktan çekinmişti. Ah seninle o kadar eğleneceğim ki göreceksin.