დამღლელი საღამოს შემდეგ ბენმა დამირეკა.
"გისმენ?"-ვუპასუხე ხმამაღლა,ბარიშს კი ვთხოვე დრამის ჯოხები წამით გვერძე გადაედო რომ შესაძლებელი ყოფილიყო რამის გაგონება.
"სახლში მოდი დროზე!"-მითხრა შემზარავი ხმით.
"რა ხდება?"-აკანკალებული ხმით ვუთხარი,ყველაფერმქ ერთად დამიარა სხეულში და ისეთი შეგრძნება მქონდა ვიღაცამ რამეში გამომიჭირა.სიცოცხლემ თვალწინ ჩამირბინა,ყველა ბედნიერმა თუ უბედურმა მომენტმა.
"კლერი გამუდმებით ტირის,ლაიზა არ მეხმარება,მაია სახლში არ არის ჯეკი კი წუთი-წუთზე მოვა!"-თითქოს მომეშვა.
"ახლავე წამოვალ,კლერს ტელეფონში რამე ჩაურთე."-ვუთხარი და სასწრაფოდ გავუთიშე.
ბიჭებს მივუბრუდნდი.
"ბიჭებო."-გამომხედეს.-"სახლში უნდა წავიდე."-ტუჩის კვნეტით ვეუბნები.
"ყველაფერი რიგზეა?"-მეკითხება შონი, მისი ყურადღება ისეთი სასიამოვნოა..
"კი კი უბრალოდ..სახლში მეძახიან"-სათითაოდ ვაკოცე ლოყაზე ყველას,ვგიჟდები ამ ჟესტზე.რა ვქნა?ვერ ვიცილებ.
"კარგი,ხვალამდე."-ხელს მიწევენ.
სახლის გზას სწრაფი ნაბიჯებით მივუყვები,იმის წარმოდგენა,რომ კლერი ტირის ცუდად მხდის.
სადაა მაია?რა ხდება?დავიჯერო ბავშვი ბენს დაუტოვა?ადამიანი რომელიც თითქმის არასდროსაა სახლში.
YOU ARE READING
Three steps above the sky ||Z.M
Teen Fiction"Everything you see is a part of your imagination, everything you see is a lie" VanillaGirl. Z.M. 2021
