"បងថេយ៍ បងចង់ធ្វើស្អី? អាយយ បងថេយ៍ឆ្កួត បងមកទាញកន្សែងរបស់ខ្ញុំចេញធ្វើស្អីទៅ?"
រាងតូចត្រូវស្រែកទាំងភាពភ្ញាក់ផ្អើល នៅសុខៗនាយ
ស្រាប់តែទាញកន្សែងរុំល្វែងក្រោមរបស់គេចេញ គិតឆ្កួតស្អីនិង ប្រហែលជានាយរោគចិត្តហើយទើបធ្វើបែបនេះ។
"បងគ្រាន់តែជួយអូនដើម្បីកុំឲ្យពិបាកនោះអី"
"មិនពិបាកទេ ឆាប់ឲ្យកន្សែងមកខ្ញុំវិញភ្លាមឲ្យលឿន"
"បើអូនចង់យក ក៏ទៅយកខ្លួនឯងចុះ នោះ!"
"នេះបង?" រាងតូចហួសចិត្តជាខ្លាំង គេបានត្រឹមតែមើលដៃរបស់នាយដែលយកកន្សែងរបស់គេប្រវាត់ចេញទៅឆ្ងាយពីដៃតែប៉ុណ្ណោះ បើសិនជាគេចេញ
ទៅពិតមែន អ្វីដែលគេខំលាក់បាំងនោះ មិនថេយ៉ុងឃើញអស់ទៅហើយទេហី។
"យ៉ាងម៉េច ក្រែងអូនចង់បានណាស់មិនចឹង? ងើបចេញហើយដើរទៅយកដោយខ្លួនឯងទៅ" ថេយ៉ុង មានប្រៀបជាង ទើបនាយនិយាយមួយៗច្បាស់ៗដោយសង្កត់សម្លេងបន្តិច ឯជុងគុកបានត្រឹមតែខាំមាត់សម្លក់មុខរបស់នាយដែលកំពុងតែសើច
ចំអកគេតែប៉ុណ្ណោះ។
"លែងចង់បានទៀតហើយ"
"បើអញ្ចឹងមកដុសក្អែលខ្នងឲ្យបងបន្តិចមក"
"អត់ទេ! បងមានដៃដែរតើ ដុសខ្លួនឯងទៅ"
"តែបងដុសមិនដល់ទេអូនក៏ឃើញ"
"ប្រាប់ហើយថាមិនដុស"
"មករឺមិនមកឥលូវ?''
"ប្រាប់ហើយថាមិន"
"បងនិយាយម្តងទៀតណា"
"ទោះបងចង់និយាយមួយរយដងទៀតក៏ខ្ញុំមិនដុសឲ្យដែ-អាយយ បងថេយ៍" ជាថ្មីម្តងទៀតជុងគុកត្រូវថេយ៉ុងទាញរាងកាយរបស់គេឲ្យមកជិតនិងខ្លួន
ប្រាណរបស់ថេយ៉ុងតែម្តង ចូលចិត្តណាស់និយាយមិនស្តាប់គ្នា ឃើញទេលទ្ធផលចេញមកបែបណា។
"បង! លែងខ្ញុំទៅ"
"មិនលែង"
"ខ្ញុំដកដង្ហើមមិនរួចនោះទេ"
"មិនបាច់មកយកលេស បងឱបអូនតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ" ថេយ៉ុង ឱនមើលទ្រូងរបស់នាយឃើញ
ថារាងកាយទទេស្អាតរបស់អ្នកទាំងពីរគឺនៅជាប់គ្នាតែម្តង។
ជុងគុកនៅស្ងៀមទ្រឹង ពេលនេះលឺសូរតែសម្លេងដកដង្ហើមរបស់អ្នកទាំងពីរតែប៉ុណ្ណោះ រាងតូចថ្ពាល់
ក្រហម មិនហ៊ានសម្លឹងមុខរបស់ថេយ៉ុងចំឡើយ នៅ
គៀកគ្នាពេក គេធ្វើខ្លួនមិនត្រូវនោះទេ។
"បងសុំណាជុង"
"សុំ? បងសុំអ្វី?" លឺហើយចង់តែបោកក្បាលនិងអាងទឹកឲ្យស្លាប់ភ្លាមៗនៅពេលនេះ ថេយ៉ុង
និយាយប៉ុណ្ណឹងហើយ ជុងគុកស្តាប់មិនយល់ពីន័យរបស់គេទៀតរឺ?
YOU ARE READING
💢ដេញតាមស្នេហ៍💢 (ចប់)
Actionស្នេហាដែលកើតចេញពីចំណងសិស្សប្អូនរវាងសិស្សច្បង តាមស្រឡាញ់ តាមមើលថែគ្រប់ជំហានមិនឲ្យផុតពីក្រសែភ្នែក តែវាដូចជាការជាប់ឃុំមិនឲ្យចេញទៅណារួច ព្រោះតែពាក្យថារំខានមិនឈប់មិនឈរ។ តើស្នេហាបែបនេះអាចទៅរួចបានយ៉ាងមិច? បើម្នាក់ៗតែងតែមិនត្រូវគ្នា ឈ្លោះគ្នា ត្រូវការសេរីភា...
