KALBİMİN HIRSIZI

yakalanma

arkama döndüğümde siyahın en etkiliyici tonundaki gözlerini gördüm.lanet olsun ki beni yüzümde maske yoktu ve şuan beni görmüştü.yutkundum.

-hayatının kaymak üzere olması çok acı.

sesinde büyük ölçüde nefret vardı.ama ben ona ne yapmıştım ki....tamam onu soymaya çalıştım ama babası gibi bir şerefsizin...tamam çok saçmaladım

-ben şey lütfen yalvarırım...

sesim sandığımdan daha aciz çıkmıştı.başını olumsuz yönde salladı ve

-kimin adamısın?

+kimsenin adamı değilim sadece baban gibi şerefsizlerin paralarının bir kısmını alıp ona ihtiyacı olanlar için kullanan bir kızım.

neydi bu bendeki özgüven patlaması?odayı insanı bayıltacak kadar muhteşem kahkahası doldurdu.

-hırsız gururu mu bu?

lanet olsun ki gözlerim doluyordu.tamam hırsızdım ama hayatımda hiç bu kadar aşağılanmamıştım.

-seninkide züppe edebiyatı mı?

birden kolumu sertçe çekip bileğimi koparırcasına sıktı

-senle işimiz bitmedi minik şeytan.şimdi buradan git ama birdaha seni buralarda yakalarsam inan çok kötü şeyler olur.

bileğimi bıraktığı gibi açık bıraktığım pencereye koştum

LANET OLSUN