Onca Rüya Varken / Düzenleniyor

~ İstanbul~

O saçma alarm sesiyle  uyandım. Okul kıyafetlerimi giydikten sonra çantamıda alıp  evden çıktım. Ali amcaya uğrayıp her zaman ki gibi 2 tane kaşarlı poğaça aldım.Birini Alara'ya verecektim.Bu bizim geleneksel kahvaltımızdı. Yokustan aşağıya inerken Alara' yı gördüm.

"Alara..!" diye bağırarak arkasından seslendim.

" Aa Asya naber canım "dedi ve gülümsedi.

" İyi sen " dedim suratımın asık olduğunu ona belli etmek istemesemde o anlamıştı.

" Noldu durgun gibisin" dedi.

"Okulda anlatırım boşver. " dedim geçiştirerek.

"O rüya meselesimi yoksa. " dediğinde bir kötü olmuştum. Bu gece o çocuğu görmemiştim.

"Hayır başka bir şey okulda anlatırım." Dedim.

"Tamam benim ponçik arkadaşım."dedi ve yanaklarımı sıktı. Ya ben bu şapşaldan nasıl ayrılıcam.

Okula gelmiştik. Sınıfa çıkıp çantaları bıraktık. Aşağıya inmeye karar verdik. Okul bahçesinde ki banka oturduk. 

Kendimi toparalaya çalışıyordum. Taşınacağımızı  söylemek için ağzımı açmıştım ki zil çaldı.

"Gelmeyi düşünüyor musun ? " dedi ve ayağa kalktı.

"Sen git ben gelicem." Dedim.Omuz silkerek.

"Şaka mı bu ya zaten her şey tersine gidiyor. Tam cesaretimi toplayıp Alara 'ya çocukluk arkadaşıma nasıl taşınıcagımızı söyleyecektim.Zil bile bana tersken hayat nasıl ters olmasın. 

"Efendim. Ne taşınması " dedi arkamdan tanıdık bir ses. Yerimden sıçramıştım. Bu Alara'ydı

"Alara sen yukarı çıkmadın mı?" Dedim. Kafamda ona nasıl açıklayacağımı düşünürken.

" Hayır kantine gittim seni de alıp yukarı çıkacaktım." Dedi elinde bir tostla.

"Alara sen biraz önce söylediğin her şeyi duydun mu ? " dedim kaşlarımı kaldırarak.

"Evet işin aslını anlat lütfen.  " dedi.

" Alara biz taşınıyoruz. Istanbul'a babamın tahini çıktı. Üzgünüm."

" Neden daha önce söylemedin ki." Dedi ve gözleri doldu. "

" Bende dün öğrendim zaten.  Doğru zamanı bekledim. " Benimde gözlerim dolmuştu.

"Asya gitmeni istemiyorum. Sen benim kardeşim gibisin. Birbirimizi bırakmayacağımıza söz vermiştik. Üniversiteyi bile birlikte okuyacağız demiştik. Gitmeni istemiyorum." Dedi. Bir anda bana sıkıca sarıldı.

Ağlıyordu.

"Alara üzgünüm sözümü tutamadım." Dedim. Bende ağlamaya başladım.

********

Okuldan geldim. Moral 0 ,0 ,0 elde var yine 0. Resim malzemelerimi çıkartıp. Koskoca bir kafa çizip içini karalayıp. Kendimi resme dökmüştüm. Çerçeve içine alıp yatağımın başına astım. Annem birden odanın kapısını açtı.
"Akşam yemeği hazır. Kızım hadi gel masayı hazırlamama yardım et." Dedi. Birazda duvardaki resime baktı.  Şaşırmıştı ama bir şey dememişti.

"Tamam geliyorum birazdan annem.Dedim.Bla bla bla ben ne hallerdeyim. Bu gelmiş yemek diyor.Nasıl bu kadar hiç bir şeyi takmıyomuş gibi davranabiliyorlar anlamıyorum.

Masayı hazırlamaya aşağıya indim. Annemle masayı hazırladıktan sonra. Masaya oturduk. Babam bana döndü ;
"Yarın okuldan seni alıp İstanbul ' da ki yeni okuluna nakilini aldıracağım ."dedi

"Bu kadar çabuk mu baba. Hiç benim fikrimi sormayacak mısın. Siz gidin. Ben Izmir' den memnunum Istanbul'a falan gelmek istemiyorum." Diyerek yukarı çıktım.  Saat 9 olmuş babam hala söyleniyor. Ben hala ağlıyorum. Yarın evde ki eşyaları kolilere koymaya başlayacakmışız. Hayat bana neden bunu yapıyorsun neden amına koyayım neden.
**********
Evet sabah olmuştu.Aşağıdan sesler geliyordu.Babam eşyaları kolilere koyucağız demişti. Kesin gidiyorduk yani. Keşke bu bir rüya olsa ... İzmir'den gitmek istemediğimi burayı çok sevdiğimi kaç kere anlatmaya çalıştım babama fakat yine bildiğini yapıyordu.Ama şunu biliyordum ki bir gün buraya temelli döneceğim .

"Anne iyi misin ? " dedim annem ağlıyordu.

''Hayır kızım hiç iyi değilim.Bende buradan gitmek istemiyorum .Ama baban dinlemiyor ki bizi. İstese tahini kabul etmeyip İzmir'de kalabilirdik fakat baban İstanbul daha lüks bir yer daha fazla para kazanacağım dediği için ve her zaman ki gibi kendi bildiğini yaptığı yüzünden  gitmek zorundayız. '' Dedi. Neyse ki ben şunu biliyordum  babama İzmir'de kalmak için ne yapsam boşuna o yüzden denemiyordum.Belki İstanbul daha eğlencelidir.Deneyip göreceğiz....

*

Evet artık toparlanmıştık.Babam gece yarısı yola çıkacağımızı söylemişti.Bari Alara'yı son kez göreyim dedim fakat olmaz Alara gelsin seni görsün demişti. Bir insan nasıl bu kadar kötümser olabilir anlamış değilim.

Şunu söylemeliyim ki Alara kesin gelecektir.Çünkü o gerçekten de iyi bir arkadaş beni unutmaz.

Vee işte o an yani o doğup büyüdüğüm evden çıktığım an . O kadar kötü hissediyordum ki sanki canımdan can gitmişti. Ama yapacak hiçbir şey yoktu.

* İSTANBUL *

Vee saat 19.00 ve ben İstanbul'a ayak basmış durumdayım. Filmlerde göründüğünden daha güzel bir şehir fakat İzmirimin yanında sönük kalır. İzmir'i başka şehirlere asla değişemem.

Bana ait olan kolileri alıp hemen odama geçtim.Aslında İzmirde ki odam baya küçüktü fakat şimdiki odam daha da büyük ve bir terası vardı. Tabi ki bu benim için iyi bir şey.Kolileri açarken Alarayla olan fotoğrafımı gördüm ve tabiki bu resmi çerçeveletmek lazım diye düşündüm. Sonra çizdiğim onca resimler..

Çok yoruldugum için biraz kestirmem gerektiğini düşünüp yatmaya karar verdim. Rüyamdaki çocuğun resmini alıp yastığımın iç yüzüne sakladım.Ve pijamalarımı giyip yatağıma yerleştim.

Eeevet yeni bir gün ve bugün hayretler içerisindeyim.Rüya görmedim ya da gördüm de ben hatırlamıyorum... İçeriden sesler geliyordu ve tabiki de enfes kokular.. Siyah bir pantolon ve üstüme de beyaz bir hareketli t-shirt giydikten sonra aşağıya indim.Ocağın kenarında duran anneme minicik öpücükler kondurdum. Bir an kapının çaldığını fark ettim ve doğru kapıya yöneldim.

- ''Merhaba ben Meral şey üst komşunuzum da apartmanımıza hoşgeldiniz ee tabi yeni geldiğiniz için toparlanmak falan derken yemek yapmamışsınızdır diye düşündüm ve size poğaça ve börek yaptım''Dedi.

Annem hemen içerden fırlayarak ''Kim gelmiş kızım '' Dedi.

''Üst komşumuz'' derken annem içerden geldi ve "Hoşgeldiniz buyrun içeri "dedi sanki çok önceden tanışıyorlarmış gibi..

Evet kadın bize geleli 2 saat oldu ve hala annemle lak lak ediyorlar.Sanki 40 yıllık arkadaşlar gibi..

Ve tekrardan kapının çaldığını fark ettim bu seferde üst komşumuzun kızı gelmişti ve bana ''Merhaba ben Zeynep deyip sıcak bir gülümsemeyle bana baktı bende ''Merhaba ben de Asya ''dedim . Kız ee şey yani Zeynep  ''Annem içeride mi ?'' dedi. Bende '' Evet içeri de geç buyur'' dedim ....
Zeynep çok samimi bir kızdı baya iyi anlatmıştık sohbetimiz yarıda kalıp annesi onu aşağıya çağırmıştı.

Evet Zeynep ve annesi gideli 15 dk olmuştu ve biz o sırada baya bi yakın olmuştuk Zeyneple.Çok tatlı kız hatta aynı okulda okuyacakmışız .Duyunca bende çok sevinmiştim .

Evet yarın yeni bir gün bakalım bu okul beni nasıl karşılayacak ?