Chapter 7-Ex-Comrade

479 10 0
                                    

Bernard picked me up in our mansion. He invited me on a dinner in their mansion. Nagpaluto daw siya ng seafoods. Naglaway ako kaya naman agad akong pumayag noong ayain niya ako.

"Anong meron? In demand na ba ang paintings mo?"biro ko habang nagmamaneho siya.

"Well,special ang gabing ito. Kuya got home with so much award and we'll gonna celebrate it.."tuwang-tuwa at proud na sabi niya.

Bigla naman akong napaseryoso. Pinigilan ko ang sarili ko na mapangisi ng pauyam. How come nagkaka-award pa ang manloloko na 'yon?

Hindi na ako nagsalita. Nagpatuloy naman siya sa pagda-drive. We reached their mansion. Habang papasok kami sa kabahayan nila ay ina-anticipate ko ang dreaded moment na makikita ko si Benedict. Ito ang unang beses na makikita ko siya sa personal. Kakabugin ko lang siya in a way na hindi niya mahahalata. I grinned at that thought.

Nagdiretso na kami sa dining area. We sat. Napakadaming nakahandang pagkain sa lamesa. Nakapalibot ang mga katulong sa amin.

"Where's your brother?"masigla kong sabi.

Nangunot ang noo ni Bernard.

"Excited?"he asked.

I smiled.

"Yes."

Lalong nangunot ang noo niya.

"He's a well known painter that's why I would like to meet him.."eventually kill him..my mind says.

"Hey bro,long time no see.."napalingon kami ni Bernard sa nagsalita.

The cheerful voice comes from a guy with a jolly facial expression. He looks like a happy-go-lucky type of guy. He must be Benedict. May pagkakahawig sila ni Bernard.

"Glad you're here kuya Benedict.."and so I'm right. Tumayo si Bernard at nag-fist bump sila pagkaano ay inakbayan niya si Benedict."This is my dear famous brother.."pakilala niya sa akin."and,this is Yvanna Lopez."

"Oh! I know you! You are one of the uprising hottest model of the town! Please to meet you.."Benedict laid his hand. He smiled at me.

"Yeah..flattered here.."I shake his hand.

"Aherm..kumain na tayo."seryosong wika ni Bernard na nakatingin sa mga kamay namin.

Ako na ang unang nagbawi ng kamay at nagkibit balikat. Naupo na kami. Pinagsilbihan kami ng pagkain at maiinom ng mga katulong nila.

We started to eat.

"I heard that you had an exhibit in Italy..alin iyong painting na inilaban mo doon that won you a gold?"curious ko na tanong.

"Iyong gawa ko na 'The Last Dinner'..the Romanian Catholic love it so."

The Last Dinner? My instinct said that its The Last Supper! Kahit hindi ko makita iyon ay nasisigurado ko na iyon nga ang The Last Supper. Really? He's into a famous painters..

"Oh..the title have this uncunny resemblance with Da Vinci's The Last Supper..isn't it unoriginal?"

"Of course the actual work is original my dear..originally made by me.."nakangisi niyang wika.

I tsked inwardly. Ang kapal din ng mukha.

"Uhum..how long did you paint it?"

"Three days."mayabang niyang sabi. My brow just wanted to arch.

"Isn't you exagerrating? Da Vinci paint The Last Supper almost one week."cheerful kong sabi para mapagtakpan ang sarkasmo sa tono ko.

He shrugged.

Marine:Red-Head(Complete)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon