Het was inmiddels avond en ik liep door de donkere straten, normaal zou ik bang zijn voor de mensen die er in de avond rondhingen maar nu kon het me allemaal helemaal niks meer schelen. ''Hoe vaak ik Tim nog tegen zal komen in me leven...ik krijg hem toch nooit meer terug'' een traan rolt over mijn wang, ''Het is allemaal mijn schuld, als ik nooit naar het strand was geweest was mijn kind ook niet weg''. Ik staarde naar de overkant van het water...er scheen licht je hoorde veel muziek en de mensen waren feest aan het vieren. Ik liep er naartoe en ging aan de bar zitten, de mensen waren er dronken maar dat maakte niks uit... de man achter de bar vroeg of ik wat wilde en ik had iets gezegt wat ik nooit van mezelf heb gehoord. Ben ik nou echt zo gek ik heb voorgenomen nooit te gaan drinken?! Ik rende weg uit het café de man achter de bar riep me maar ik luisterde niet, ik hoef die zooi niet. Ofwel? misschien voel ik me er beter door, ik liep weer naar binnen en liet me helemaal gaan.
"Weg jij!" schreeuwde de man van het café, maar ik bleef zitten ookal trapt hij tegen mij hij kon me gewoon niet wegkrijgen. Als ik opstond viel ik toch weer na de eerste stap die ik zou zetten.
"Ik bel de politie", was die man zojuist aan het dreigen? Ik deed er 5 minuten over voor ik weer helder kon denken.
Ik kijk naar achter hoe hij de telefoon pakt, ik moet hier weg temee heb ik ook nog de politie achter me aan.
Hoewel ik niet kon staan omdat ik veel gedronken had, ging ik maar kruipen.
Ik sleep mezelf mee op de grond, ik voel hoe mijn broek kapot gaat.
Maar dat boeit me niet meer, niets boeit me meer!
JE LEEST
Mijn Kind!
Mistero / ThrillerLisa heeft een kind: Tim ze begint met de dag meer van hem te houden, ze besloot op een mooie zomerdag naar het strand te gaan. Tim zet zijn kleine voetjes in het water ...totdat er aan het kind getrokken word, hij verdwijnt tussen de drukte. Zal ze...
