VİRANE +18

5.BÖLÜM

Merhabalar can okurlar🙋🙋🙋.

Uzun uğraşlar yazdığım bu bölüm ile tekrar karşınızdayım.

Tam buraya geleneksel imzamızı bırakmayı unutmayın. (🐾🐾🐾)

Ve...

Keyifli okumalar❤❤❤

🐾🐾🐾

Kulağıma dolan ve ne dediği anlaşılmayan uğultulu seslerle gözlerimi yeni güne araladım.

Yatağa göz gezdirip, Zalim'in hâla tembel tembel uyuduğunu görerek, gerinerek yataktan kalktım.

Sarsak adımlarım ile ilerleyip, ikinci katın korkuluğuna tutunarak aşağıdan gelen konuşmaları anlamaya çalıştım. Tanıdık gelen bir sesle korkulukların arasından aşağıya göz gezdirdim.

Gözüme ilk ilişen kişi, Anıl'dı. Salonda ki büyük koltuğa tüm heybetiyle yayılmış, tehditkâr bakışlarını karşısında ki kişiye gönderiyordu.

Gözlerinin sabitlendiği yere bakınca tekli koltukta oturan onu gördüm; eli kana bulanmış katil kadını, Cemre'yi.

Birkaç saniyeliğine gözlerimi yumdum ve seslerin netlik kazanmasını bekledim.

"O orospuyu koynuna alman için buraya getirmedim."

Gözlerim acıyla aralanıp, yanmaya başladığında bu cümleyi hiç duymamayı diledim. Ne yani hak etiğim sıfat bundan mı ibaretti? Orospu?

Anıl'ın katı ve sert sesini duymamla dağılan dikkatimi tekrar aşağıya topladım.

"Siktirme şimdi kızı." diye tısladı boğuk sesiyle. Ayağı kalkınca ellerini ensesinde birleştirip, sinirle volta atmaya başladı geniş salonda. Oldukça gergin görünüyordu. "Kimseyi koynuma aldığım yok benim. Bilmiyormuş gibi konuşma."

Cemre yerinden kalkıp, Anıl'ın önünde hesap sorarcasına durup, alay barındıran sesiyle, "Yok canım kesin ben yanlış anlamışımdır. Yoksa gece boyunca sevişip, kucak kucağa uyumadınız." dedi.

Dün gece yaşanan şeyler aklıma dolduğunda utançla inleyip, kızaran yanaklarımı ellerimle kapattım.

Lanet olsun dün biz, yani o ve ben beraber uyumuştuk!

Hem Cemre'nin o saçma imaları da neydi?

Ellerini sertçe saçlarının arasından geçiren Anıl, kafasını Cemre'nin yüzüne doğru eğip, "O sikik kız bir taraflarımın umrumda değil..." diye söylendi. Çaresizliğim gözyaşına dönüşüp yanağımdan yuvarlandı. "...Ayrıca onunla yatsaydım bile bunun için sana hesap vermezdim"

Ruhum acıyla kıvranırken burda kalıp kendime daha fazla acı çektirmemek için doğrulup, dün gece uyuduğum odaya girdim.

Yorganın altına sığındım çaresizce belki de kimsesizce. Gözyaşlarım yüzümü sırıl sıklam ettiğinde acı bir hıçkırık firar etti dudaklarımdan. O an içimden lanet ettim 'tek sığınağımın ucuz bir yorganın altı' olmasına.

Kulaklarımda yankılanan topuklu ayakkabı sesleri ile yorganı biraz daha kafama çektim. Bedenim zangır zangır titrerken, korkudan aldığım nefesler tükendi.

"Kalk artık kedicik." Yorganın aniden üzerimden çekilmesi ile kendimi savunmasız hissedip istemsizce bir çığlık firar etti dudaklarımdan.

Gözlerimi Cemre'ye çevirdiğimde yüzündeki iğrenme ifadesi ile beni süzdü ve tükürürcesine, "Bok gibi görünüyorsun." dedi. "Kendine çeki düzen verip aşağıya gel!"